maandag 25 mei 2009

Het Ahr-wijngebied

Het is maar vijf kwartier rijden van Venlo naar Bad Neuenahr-Ahrweiler. Een typisch Duits stadje met vakwerkhuizen, een beekje met forellen en veel Konditoreien, Eiscafés en Weinstuben. Hier begint het Ahrdal en stroomt het riviertje de Ahr door groene bergen die voor een groot deel beplant zijn met wijnranken. Het is een ideaal wandelgebied. We hebben de Rotweinwanderstraße voor een deel gewandeld en konden met een boemeltreintje weer terug. Onderweg kom je veel vriendelijke dorpjes tegen die allemaal iets lekkers te eten én te drinken aanbieden.



Het Ahrgebied is één van de dertien Duitse wijngebieden en ligt tussen de 50ste en 51ste breedtegraad. Hier ligt ongeveer 500 ha. wijngebied dat beschut wordt door de hoge Eifel. De zuidwaarts gerichte wijnhellingen vangen veel zon, worden voor al te koude winden behoed en krijgen verhoudingsgewijs weinig neerslag. In de zomer warmt het smalle dal zich snel op waarbij de rotsen en de steenachtige bodem de warmte opslaan en weer langzaam afgeven. Op deze wijze ontstaat er een bijna Zuid-Europees klimaat. Nu wordt dus duidelijk waarom hier rond de 50ste breedtegraad nog wijn kan worden verbouwd.
Traditioneel is de Ahr een gebied waar rode wijn wordt gemaakt. De klassieke druivensoorten als de Spätburgunder (pinot noir), de Früburgunder en de Blaue Portugieser komen er veel voor, maar ook de nieuwere soorten als de Domina, Dornfleder en de Dunkelfelder.
Slechts op 10 % van de oppervlakte worden witte druiven geteelt waarbij de Riesling het grootste aandeel heeft, gevolgd door Müller-Thurgau en de Kerner.



















Op onze wandeling door de wijnbergen kwamen we het plaatsje Mayschoß tegen. Hier wilde ik graag Duitslands oudste wijncoöperatie bezoeken: Winzergenossenschaft Mayschoß-Altenahr. We vielen met onze neus in de boter want we konden zonder omhaal met de rondleiding door de kelders mee. Imposant zijn de grote eikenhouten vaten waar de wijn in rijpt. Hier wordt de wijn in regionaal eikenhout opgevoed en niet zo als ook wel gebeurt, in een roestvrijstalen tank met wat houtsnippers. Ook de schatkamer maakte diepe indruk. Achter een siersmeedijzeren hekwerk werden de kostbaarste flessen van het huis bewaard. Er waren flessen uit 1952 bij. Door het stof, de schaarse verlichting en het ijzeren hek dat met grove nagels in de koele stenen was verankerd kreeg ik de associatie met een koningsgraf in Egypte.

Eenmaal boven gekomen is er ruimte om te keuren en te kopen.
Hier zien we de heer T. Suikerbiet in een uitstekende stemming bij het proeven van de wijn.

Wat er onder andere mee naar huis ging was een Ahr-Früburgunder, 2007, 14% en een Mayschosser Laacherberg, Riesling Auslese, 2006, 8,5%.
Omdat ik graag iets speciaals mee naar huis wilde nemen adviseerde men mij deze Früburgunder. Aangeprezen als een bijzonderheid onder de rode wijnen kwam deze droge donkerrode wijn op tafel. Wat mij opviel waren de zachte tannines en de heerlijke fruitaroma’s, een bijna fluweelachtig gevoel in de mond.
De Riesling is een dessertwijn waar als eerste een abrikozengeur in de neus opvalt en die een mooie balans heeft tussen het zoet en het zuur. Na het proeven behield ik een fris gevoel in de mond.
Op mijn vraag waarom ik toch zo weinig van de door mij naarstig geleerde kwaliteitsaanduidingen op het etiket terugvond, antwoordde men mij dat dat niet meer van deze tijd was. Alleen oudere mensen kwamen nog wel eens vragen naar een Trockenbeerenauslese of een Spätlese.
Ik moet nog vijftig worden…

vrijdag 8 mei 2009

Tot mijn onuitsprekelijk geluk…

Ik weet het, ik zou het over Sylvaner en Bachus gaan hebben, maar met het weekeinde in het verschiet wil ik je dit goddelijks niet onthouden.
Tot mijn onuitsprekelijk geluk heb ik gegeten en gedronken:
Een Elzas Gewürztraminer , Délice d’automne, Alfred Meyer, Katzenthal, 2007, 13,5%, met een munsterkaas met en zonder komijn- of karwijzaad. Het is een klassieker maar ó zo lekker. Een streekproduct met een streekwijn is misschien niet altijd een voltreffer, maar in dit geval wordt 1+1 3! Misschien ken je het kaasje wel. Het stinkt een beetje en heeft niet eens zo’n hoog smaakgehalte. Ik dronk het met de Gewürztraminer, een stuivende wijn die behoorlijk filmend in de mond werkt, die een hoog smaakgehalte heeft met rijpe tonen. Tropisch fruit uit de Elsas! Het wordt extra spannend als je een stukje kaas in de kruiden doopt.
Ik heb er ook nog een hapje van zalm met soja en gember bij gegeten. Dat kan de wijn prima aan, een heerlijke combinatie. Tot zover voor de zaterdag.

Voor de zondag stel ik het volgende voor:
Koop een Sauternes, bijvoorbeeld: AC Sauternes, Château le Mayne, 2005 (90% sémillon, 10% sauvignon blanc) 13%, en een Sherry Pedro Ximenez, San Emilio, Lustau (100% PX) 17%. Ga aan tafel en eet zo snel mogelijk het hoofdgerecht op. Dan ga je er eens goed voor zitten. Proef de Roquefort met de Sauternes. Ook een klassieker maar niet voor niets! Een terecht verdiende reputatie. Ik ben een Roquefortliefhebber en zou op deze wijze mijn vakantie kunnen doorbrengen. Ik noem maar iets. Met deze wijn die hoog scoort op zowel mondgevoel (filmend), smaakgehalte (hoog) en smaaktype (rijp) heb je een ideale combinatie. Hij heeft mooie zuren die maken dat je een fris gevoel in de mond behoudt. Je kunt iets van honing bespeuren door de edele rotting.

Je moet natuurlijk elke week chocola gegeten hebben en als je onverhoopt er nog niet toe gekomen bent kun je het zondag nog goed maken. Maak een heerlijke chocolademousse en eet die met de Sherry. Let op wat er dan gebeurt, iets hemels, iets onvergetelijks, verslavend, woorden schieten tekort… Gewoon zelf proberen en het ondergaan. Deze wijn is stevig. Krenten,rozijnen en dadels, zeer rijpe tonen dus. Een filmende wijn met een bijzonder hoog smaakgehalte. Iets voor de liefhebber. Ik vraag mij af of ik hem zonder chocola zou waarderen. Het kan ook een beetje teveel van het goede zijn. Je zou hem misschien wel log kunnen vinden. Ik dronk hem met een chocoladeroomtruffel die door de room de alcohol accentueerde. Niet iets waar ik veel waardering voor kan opbrengen. Als alternatief zou ik dan een Banyuls nemen. Ik proefde de AC Banyuls, Rimage Clos de Paulilles 2006 (grenache), 16%, en vond die veel eleganter, veel fruitiger.
Kortom, veel ingrediënten voor een feestelijk weekeinde. Bij nader inzien zou ik maandag misschien wel een halve snipperdag nemen.

woensdag 6 mei 2009

Mijn nieuwe Bocksbeutel passen niet goed...

Wie Bocksbeutel zegt zegt Frankische Wein. Zo is het toch? Althans, dat zegt men in Franken, Duitsland. En wat mij betreft hebben ze volkomen gelijk. We zijn er een paar dagen op vakantie geweest. In Frickenhausen, midden in het Fränkisches Weinland. Dat is een gebied dat zo rondom Würzburg ligt. De rivier de Main meandert er op ontspannen wijze doorheen. De streek is bezaaid met kleine pittoreske plaatsjes die allemaal een stadsmuur hebben met poortgebouwen en kromme straatjes. In Duitsland noemt men die streek ook wel de ‘Romantische Straße’.
Aangezien ik zowaar tijd heb kunnen vrijmaken om een wijncursus te volgen (ik wist niet dat je zolang over een bodempje wijn kon doen!), was het niet geheel toevallig dat wij hier terecht kwamen. Overal zie je berghellingen met druiven beplant. Zelfs midden in Würzburg staat de berg waarop de vesting is gebouwd vol met druivenranken. Wijn lééft hier in Franken.


Kortom, ingrediënten genoeg voor een heel aangenaam verblijf. In de volgende artikelen wil ik de wijn die ik uit deze streek meegenomen heb beschrijven. Samen met wat feitjes over de druivensoorten en de wijnbouw lijkt me dat leuk huiswerk doen voor mijn cursus. Bovendien zijn de herinneringen aan de mensen met wie ik gedronken heb, de streekgerechten die ik geproefd heb en ook de moderne vinotheken die ik bezocht heb, onlosmakelijk verbonden voor mij met deze wijnen.
Dan kan ik gelijk ook uit de doeken doen wat een bocksbeutel is.
Related Posts with Thumbnails