Wij maken palak, of paneer, dat is hetzelfde…

Wie zich in de Indiase keuken verdiept komt vroeg of later het ingrediënt paneer tegen, een zelf gemaakte kaas. Het is een veelgebruikt voedingsmiddel dat je eenvoudig zelf kunt maken en het is bovendien breed inzetbaar.

Ik heb het voor de tweede keer gemaakt en was tevreden over het resultaat.

Ik gebruikte één liter volle melk, twee deciliter slagroom en 3 eetlepels azijn. (In plaats van azijn kun je ook een kwart liter karnemelk gebruiken. Gebruik eventueel wat meer of minder azijn om de kaas te maken.)

Zo gaat het in zijn werk:

Doe de melk met de slagroom in een pan en breng het aan de kook.

Als het kookt doe je het vuur laag en voeg je de azijn toe terwijl je goed roert.

Er ontstaan kleine bolletjes die boven komen drijven. 

Giet het geheel door een zeef die met neteldoek is bedekt.

Vouw de doek samen met de jonge kaas erin en dep hem kort in koud water.

Wring het meeste vocht eruit.

Vouw de doek strak om de jonge kaas en plaats er gedurende enkele uren een zwaar gewicht op.

Plaats de kaas nog minstens een uur in de koeling voordat je hem verwerkt.

Mijn chicken korma

Ik heb een boek gekocht van Sanjeev Kapoor, Mastering the art of Indian cooking. De Indiase keuken blijft me boeien, ik heb zulke lekkere dingen gegeten. Maar over dit boek wil ik het nu niet hebben, dat komt later wel. Ik noem het hier alleen omdat het me weer aan het zoeken en proberen bracht.

Op het internet vond ik een recept waar ik wel vertrouwen in had. Ik kocht een stuk lamsvlees en toog aan de slag. Het resultaat was veelbelovend maar er mankeerde nog van alles aan; het was ondermeer veel te scherp. Ik heb het recept aangepast en herschreven zodat het hopelijk beter te volgen is (en in het Nederlands nu), maar ook beter bij onze Europese smaak past. 

Ik heb er met mijn telefoon en een goedkoop statiefje wat ik in een Chinese winkel op de Zeedijk in Amsterdam op de kop tikte, een film van gemaakt.

Het is een authentieke curry geworden, vol van smaak en fluwelig in de mond. Dat komt ondermeer omdat de uien lang gebakken zijn en omdat ik een dikke yoghurt heb genomen. De ghee, eigenlijk gewoon geklaarde boter, draagt daar beslist ook aan bij. Je kunt ook gewone boter nemen omdat ik steeds olie toevoeg. De boter kan dan niet verbranden.

Nog een laatste belangrijke opmerking: gebruik geen gewone chillipoeder, dat is veel en veel te scherp. Het chillipoeder uit de Kashmir is bekend om zijn grote kleurkracht en milde smaak. Ik ken slechts twee zaken (na lang zoeken) in Amsterdam en Rotterdam die het verkopen, op het internet kun je ook terecht.

• 500 gram kippendijvlees

• Gemberpasta 2 eetlepels
• Knoflookpasta 2 eetlepels

• Peperkorrels 1 theelepel
• Nootmuskaat ¼ theelepel
• Mace of foelie een stukje of een ½ theelepeltje
• Karwijzaad ½ theelepel
• Komijnzaad 1 trheelepel
• Kruidnagels 8 stuks
• Kaneelstokje van 5 cm

• Ghee of olie
• 4 dun gesneden uien

• 3 zwarte kardamomzaden
• 6 groene kardamomzaden

• Yoghurt 250 ml

• Korianderpoeder 1 theelepel
• Chillipoeder uit de Kahsmir 2 theelepels (of iets meer)
• Laurierblaadjes 2
• Zout
• Handje rozijnen

• Garam masala 1 theelepel

• Korianderblaadjes

Maal de vaste kruiden tot een poeder in de keukenmachine.

Bak de uien langzaam bruin en zacht in de olie of ghee. Neem ze uit de pan.

Doe de kardamoms in de olie of ghee en bak even later de stukken kip bruin.

Doe het gemalen kruidenmengsel erbij en bak nog even.

Voeg dan beetje bij beetje de yoghurt hier aan toe en kook tot de olie gaat scheiden. 

Voeg dan de andere kruiden hier aan toe en kook nog even. 

Prak de uien wat kapot en doe ze met de rozijnen in de pan. 

Voeg eventueel nog wat water toe en kook tot alles gaar is.

Garneer met de korianderblaadjes. 

And the winner is...

Nee, zo ging het niet, maar ik kreeg wel een Liebster Award Nell Nijssen van Eetplezier! Wat leuk dat mijn blog gewaardeerd wordt en dat dat op deze wijze vorm krijgt.

Het is alweer een dag of veertien stil geweest op mijn blog. Mijn schoonzusje ligt ongeveer even lang op de Intensive Care van het AMC. Dat levert zenuwslopende tijden op en geen uitzicht op verandering. Maar goed, aan de andere kant gaat het leven gewoon zijn gangetje en gebeuren er ook leuke dingen. Die moet ik dan ook maar in dankbaarheid aannemen en me verheugen in alle zaken die het leven franje geven. 

Nell wil graag antwoord op de volgende vragen:

Wat lust je absoluut niet?

Ik wil eigenlijk altijd alles wel proberen maar ik geef toe dat ik bij verhalen over gefrituurde sprinkhanen mijn maag voel draaien. Het schijnt gezond en voedzaam te zijn, ja, zelfs lekker, maar ik kan me niet voorstellen dat ik een puntzakje sprinkhaan uit de automaat ga trekken!

Heb je een levensmotto en zo ja, hoe luidt deze?

Oef, dat is een diepgraver! Misschien verwachten de mensen die me kennen van mij een bijzonder motto. Ik moet ze teleurstellen. Ik probeer te leven volgens normen en waarden die mij na aan het hart liggen maar die zijn niet onveranderlijk. Met het ouder worden ontwikkelen mijn ideeën zich en komen accenten anders te leggen. Maar sterker nog, in de loop der jaren ben ik soms heel anders over bepaalde zaken gaan denken. In de ontwikkelingspsychologie wordt wel eens een laatste fase onderscheiden waarin een persoon niet meer kiest voor goed en kwaad, maar beide naast elkaar kan laten bestaan zonder dat er een innerlijk conflict ontstaat. Dat maakt mij bijvoorbeeld huiverig om bepaalde normen en waarden tot de eer der altaren te verheffen.

Daarom vind ik dat een mens plastisch in het leven moet staan en telkens opnieuw in het hier en nu moet beoordelen wat hij ergens van vindt. Áls hij er al wat van moet vinden, want dat hoeft natuurlijk niet. ‘Hier moet ik nog eens over nadenken’ of ‘ik zou het echt niet weten, hier heb ik geen verstand van’ zijn natuurlijk ook heel goede opties.

Wat is het mooiste - op culinair gebied - dat je tot nu toe is overkomen?

Een stilte aan tafel onder het eten, de blik van verstandhouding in de ander zijn ogen, woordeloos samen genieten. Wat het was weet ik niet meer, wie het was vergeet ik nooit meer ;-)

Heb je een droom die je verwezenlijkt wilt zien en zo ja, waaruit bestaat die droom?

In eerste instantie komt dan spontaan het lijden in de wereld in me op. Ik denk aan Syrië en al die andere plekken waar mensen zo onnoemelijk lijden. Maar dan denk ik ook weer aan die andere plaag van de mensheid: ziekte. Hoe mooi zou het niet zijn om dat lijden dat hieruit voortkomt op te kunnen heffen. 

Voor mezelf heb ik geen droom die ik naleef. Ik ben zo gelukkig een evenwichtig leven te leiden dat voldoening schenkt en dat goed is zoals het is. 

Als je een dag geen tijd hebt om te koken, wat eet je dan?

Febo-kroket, Big Mac-meal, patatje oorlog? Nee, dat laatste krijg ik niet eens uit mijn mond, laat staan erin. Het kan zijn dat ik ergens onderweg wat eet en op die momenten kan ik heel avontuurlijk te werk gaan. Het hangt er maar van af wat het belangrijkste is; honger stoppen, nieuwe smaken leren kennen, of willen weten hoe het is om in een krot aan te schuiven en iets te bestellen wat je niet kent. Vaker komt het gewoon op brood eten aan. Gewoon een gezonde boterham extra omdat ik niet warm kan eten vind ik geen enkel probleem.

Het is de bedoeling dat ik ook een blog nomineer dat minder dan 200 volgers heeft. 

Ik hoefde niet lang na te denken. Het is het blog Lekker op het platteland van Judith en Karin. Het is een mooi ogend blog met goede receptuur en een boeiende brede keuze aan gerechten.

Natuurlijk horen hier ook een paar vragen van mij bij. Zouden jullie eens willen nadenken over het volgende?

• Hoe zou jullie koken veranderen als jullie noodgedwongen in de stad zouden moeten leven?
• En dan eentje voor alle stadse mensen: wat maakt het koken/boodschappen doen op het platteland zo bijzonder voor jullie?
• Hebben jullie een goed adres waar we iets bijzonders kunnen eten of kopen, op het platteland?
• En tenslotte: waarom bloggen jullie?

Ik ben heel benieuwd naar jullie antwoorden en welk blog(s) jullie nomineren. Succes!

Moeders paascupcakes

Heerlijk bij de thee en mooi om te zien!

Zelf yoghurt maken

Ik luisterde op deze zondagochtend naar de pianist Brendel die Schubert speelde. Terwijl ik op de bank zat vroeg ik me af of Schubert ook yoghurt gegeten heeft. 

De volgende associatie was dat ik nog wat te schrijven had. Zo zit ik dus nu achter de computer en probeer mijn gedachten aan elkaar te breien.

Het begon een paar weken geleden in Het Kookpunt. Ik liep langs een stelling en zag daar wel zes verschillende yoghurtmachines staan, plus een boekje over yoghurt maken. 

Het fascineerde me. Ik bladerde door het boekje en smulde in gedachten van al dat heerlijks. Ik bekeek eens een paar machines en ging goed gemutst weer verder.

Thuis bedacht ik dat ik weer een sterk staaltje van wilskracht had getoond. Ik had geen impulsieve aankoop gedaan en had geen aanvang gemaakt met een ‘apparatenkerkhof’. Daar ben ik altijd bang voor, een berg ongebruikte apparaten en accessoires die zich ophopen in keuken en zolder.

Nu bladerde ik van de week heel toevallig wat in Goed Koken van Harold McGee, en kreeg daar een kort artikel over zelf yoghurt maken onder ogen. Het bleek een fluitje van een cent te zijn. Een rondje over het internet leerde me een zeer handige tip: gebruik een thermosfles.

Zo kwam ik ‘s middags thuis met een halve liter volle melk en een kuipje yoghurt in Griekse stijl. Op het etiket stond: volle melk, room, yoghurtcultuur. Vooral in dat laatste was ik geïnteresseerd omdat ik met een levende yoghurtcultuur moest thuis komen.

Ik heb de melk verhit tot 46 graden. Toen heb ik er een eetlepel Griekse yoghurt door geroerd en het geheel in mijn thermosfles gegoten. Voor de zekerheid heb ik er nog een paar handdoeken omgewikkeld want je moet deze temperatuur een uur of acht proberen te behouden.

Toen ik ‘s avonds thuis kwam voelde de vloeistof nog warm aan. Hij was wat dikker geworden en rook sterk naar verse yoghurt, een beetje zurig maar wel lekker en fris. Ik heb mijn yoghurt overgegoten in een bak en die in de koeling geplaatst.

De volgende dag had ik mooie yoghurt, weer wat dikker geworden en heerlijk van smaak.

Ik heb er wat aardbeiensiroop door gedaan en er van genoten. 

Toen ben ik weer op die bank gaan zitten, waar ik het al eerder over had, en bedacht dat ik de volgende keer een vanillestokje laat meetrekken met de melk. Volgens mij moet dat toch iets lekkers opleveren!