woensdag 30 september 2009

Pasta met gegrilde tonijn, in limoensap en kruiden gemarineerd

Ik heb het boek op aanraden van Ben gekocht. We stonden in Amsterdam op de Haarlemmerdijk voor de kookboekenwinkel. Die dag hadden veel winkels een kraam op straat gezet. Op de houten planken lag een klein stapeltje boeken, Marie Claire - de pure keuken, Donna Hay. Ik zou er misschien zelf niet op gekomen zijn dit boek aan te schaffen maar de overtuigde en liefdevolle wijze waarop hij het boek aanprees maakte dat ik het kocht. Dit weekeinde heb ik er een recept uit gemaakt.

Ik had wat limoenen gekocht omdat ik een traditioneel nagerecht uit de Elzas wilde maken. Een heerlijke citroensorbet met een marc van Gewurztraminer. Dat gerecht hou je nog even tegoed van me. Doordat ik een prachtig stuk tonijn zag liggen wat ik niet kon weerstaan stond het hoofdgerecht vast. Donna Hay bracht beide ingrediënten samen.


Ik heb eerst pasta gemaakt. Het is maar even werk, geeft veel voldoening en smaakt daardoor ook beter. Voor twee personen neem ik 180 gram Italiaanse bloem, 2 eieren, een snufje zout en een drupje olie. Ik kneed dat in een minuutje tot een vast deeg, rol dat een paar keer door de pastamachine zodat het nog een keer goed gekneed wordt, en snij het dan in dunne sliertjes,- spaghetti genoemd.


Ik heb een marinade gemaakt van de geraspte schil van 2 limoentjes, het sap van drie limoentjes, een flinke eetlepel van gedroogde dille en ééntje met gedroogde peterselie (vers is ongetwijfeld beter maar nood breekt wetten), een scheutje olijfolie, 1 rode peper zonder zaad en heel fijn gehakt, en peper en zout. Hier heb ik de tonijn een half uurtje in laten zwemmen waarbij ik hem de rugslag en de borstcrowl geleerd heb.


Ik heb wat sla op het bord geschikt en daar de gekookte spaghetti op gedrapeerd. De marinade heb ik hier overheen gelepeld. Nog een paar blaadjes sla voor het mooie en toen kwam de kort gegrilde tonijn die in plakjes gesneden was erop.

Het leverde een heerlijke en gezonde maaltijd op die ik beslist nog vaker zal maken.


Ik zou hier een wijn bij kiezen die voldoende zuren heeft omdat hij moet opboksen tegen de marinade die later als saus dienst doet. Een wijn die geen malolactische gisting heeft ondergaan behoudt krachtigere zuren omdat dan het aanwezige appelzuur niet omgezet wordt in het zachtere melkzuur. De meeste rode wijnen ondergaan deze gisting omdat ze een behoorlijk hoge zuurgraad hebben en versoepeling van smaak gewenst is. Witte wijnen die niet genoeg zuur hebben worden als ‘plat’ en oninteressant beschouwd. Zij krijgen vaak geen, of een gedeeltelijke malolactische gisting.

Hubrecht Duiker adviseert een stevige chardonnay uit de nieuwe wereld of een viognier bij tonijn. Laat ik nou heel toevallig een fles viognier dit weekeinde geopend hebben. Een flesje van de Sligro. Het bevatte een frisse droge witte wijn uit de Languedoc die rook naar citrus (misschien ook wat grapefruit waar ik door het bittertje en het zuur aan moest denken), perzik en abrikoos. Hoe een wijn gekomen van hellingen met verweerd graniet zo lekker kan smaken blijft me toch verbazen. Hij dronk in ieder geval heerlijk weg al had hij wel wat moeite met het aanwezige zuur.


Ben, bedankt!

1 opmerking:

Ben en Barbara zei

Hahaha,
Wat leuk om te lezen dat het boek je een nieuw,lekker recept heeft opgeleverd! We hadden het er van de week nog over of je er al uit gekookt had. Ja dus!
Tot snel,
Liefs,
Bar en Ben.

Related Posts with Thumbnails