vrijdag 7 januari 2011

Muskaatwijn uit de Elzas

Ik zat voor kerstmis weer eens een poosje tussen mijn flesjes en werd ineens zomaar gelukkig. Ik ontdekte dat ik nog wat flessen Gewürztraminer Grand Cru had liggen, en nog één fles Muscat. Die had ik vast over het hoofd gezien want anders had die daar niet zo lang gelegen. Wat vind ik dat een lekkere aperitief wijn. Je kunt hem natuurlijk ook best bij het eten drinken hoor, ik denk bijvoorbeeld aan een kwarteltje met druivensaus. Maar als ik in de Elzas ben drink ik hem elke dag, zoals gebruikelijk daar, als aperitief. 
Donderdag trok ik hem open en ging er eens voor zitten. Ik heb eerst nog maar eens mijn Nez du vin gepakt. In die verzameling flesjes met geuren die in de wijn voor kunnen komen zit ook een flesje met Muscat. Eerlijk gezegd viel dat wat tegen. Ik snuffelde er eens aan en herkende de geur, maar er liepen geen rillingen over mijn rug. Toen maar het glas ingeschonken en eens gaan kijken. Een bleke gele kleur en misschien wat groene reflexen, of zou dat komen doordat ik het frisse in de wijn vermoedde. Misschien was het wel de groene fles die ik in handen had. Hoe dan ook, ik rook aan het glas en begon te glimlachen. Ik walste en stak mijn neus opnieuw in het glas. Heerlijk! Fruitig, heel fruitig, druiven, ‘hij ruikt naar waar hij van gemaakt is, druiven!’ hoorde ik mijn wijndocent weer in mijn hoofd roepen. En jawel, een onmiskenbare geur vulde mijn neus, maar dan rijker dan de Muscat uit mijn geurflesje. Veel rijker en voller, met misschien iets van bloemen. Bloemen determineren in wijn vind ik moeilijk maar ik kreeg een sterke associatie. Ik zag bloemen, ik zag de geraniums aan de huizen, ik zag de smalle straatjes in Ribeauville waar ik de fles bij de producent had gekocht. Het was zomer, de zon scheen overdadig en we wandelden over wijnbergen en kwamen terecht in kleine stadjes. We aten zuurkool die op allerlei verschillende wijzen was klaar gemaakt en dronken er Riesling bij. 
Ik proefde en weer was daar die sensatie van herkenning. Zo heerlijk fris, mooie zuren en natuurlijk weer fruit. Een droge wijn van de muskaatdruif zoals die alleen in de Elzas wordt gemaakt. Ok, er is misschien nog wel ergens in Frankrijk een veldje te vinden waar ze er ook een droge muskaatwijn van maken, maar de Elzas is voor mij kampioen. Het is één van de vier druivenrassen die daar een Grand Cru kunnen opleveren. Dat zijn de Riesling, de Pinot gris, de Gewürztraminer en de Muscat. De Riesling is misschien wel de interessantste druif maar ik hou van allemaal. 
Ik heb een zwak voor de Elzas en zijn wijnen. Misschien snap je nu wel een beetje waarom. Wie weet kom je nog wel eens een Muscat tegen bij de slijter. Ik hoop eerlijk gezegd dat je hem dan koopt. En dat je hem dan ook in zo’n regenachtig weekend drinkt. Misschien dat je dan net zo’n warm en gelukkig gevoel krijgt als ik. Ik hoop het.

2 opmerkingen:

Caroline Brouwer zei

Hallo Theo,
Wat een mooi verhaal. Jij kunt het erg goed verwoorden. Je had schrijver moeten worden. Of misschien kan dat alsnog.... En heerlijk als je zo kunt genieten van een goed glas wijn.
groeten, Caroline

Theo zei

Hallo Caroline, wat aardig dat je dat zegt! Ik schrijf graag, en wat de wijnschrijverij betreft, dat wil graag wat anders doen dan dat je zoal tegenkomt. Ik vraag me wel eens af wie er nou echt geïnteresseerd is in een obligate opsomming van het geurtje, kleurtje en smaakje. Het zijn nogal eenvormige notities die aan kenners snel de gewenste informatie geven, maar die weinig 'plezierwaarde' hebben als je ze leest. Ik wil het graag wat persoonlijker maken en de emotie die bij wijn drinken ervaren kan worden erbij betrekken.
Fijn dat je het gelezen hebt en kon waarderen.

Related Posts with Thumbnails