Kip in Riesling met huisgemaakte Spätzle

Het begon allemaal in Hellevoetsluis. Ik liep over het winkelcentrum en zag een slijterij. Dat werkt bij mij. Ik geef het eerlijk toe, als ik een slijterij zie wil ik erin. Zo maar even om te kijken wat het aanbod is of te zien hoe het assortiment gepresenteerd is. Tot mijn innige tevredenheid zag ik een Riesling uit Ribeauvillé staan.

Het kwam allemaal weer boven. Hoe wij de eerste dag, al weer enkele weken geleden, in het plaatsje aankwamen en ‘s avonds gingen eten in Wistub zum Pfifferhus. Als aperitief bestelde ik, zoals ter plaatse gebruikelijk, een Muscat. Een onvergetelijk kennismaking. Het zal wel de combinatie geweest zijn van de omgeving, het vakantiegevoel en de wijn zelf,- het bracht mij in ieder geval in een opperbeste stemming.

Ik besloot tot het menu Terroir waarvan de eerste gang bestond uit een ‘tarte à l’oignon faites maison’ ofwel een uientaart. Mooi zacht in de mond en met een heerlijke van smaak gekarameliseerde uien. Als voorafje was het wel wat ruim bemeten maar wat geeft het, ik zat nog maar net aan tafel en had een riant vooruitzicht. Als hoofdgerecht koos ik ‘la choucroute garnie à l’Alsacienne’ een substantiële schotel met heerlijk bereidde zuurkool, buikspek, casselerrib en, oneerbiedig gezegd, een knakworst. Ik heb het eerlijk gezegd niet helemaal opgegeten. De Riesling die ik erbij dronk heb ik daarentegen wel geheel en al soldaat gemaakt. Als nagerecht kregen we nog een plakje ijs met kermis (een spiegel van saus met kleurige patroontjes en dotjes slagroom met nootjes) en daarna was ik gevloerd.

Eenmaal in de tent gekomen sliep ik meer dan vlot in.

Om half één schoten mijn ogen wijd open. Mijn hart klopte in mijn keel en ik had het gevoel van ingedroogde ingewanden.

‘Water. WATER!’ Ik was klaarwakker en probeerde te bedenken waar ik een flesje water kon vinden in het duister.

Er was geen water. Op de tast vond ik een kartonnetje sinaasappelsap. Ik zóóg het naar binnen.

Weg. Dorst. ‘Water!’

Ik ging naar buiten en vulde de Brita-kan met water, ging in een stoel zitten en genoot van twee volle glazen die ik vlot opdronk. Dat dit mijn levenssappen weer opgang bracht hoef ik je natuurlijk niet te zeggen. Het begon te borrelen en te knorren dat het een aard had. Ik zal je de rest besparen. Wat ik wel nog wil vermelden is de plechtige eed die ik rond één uur ‘s nachts aflegde nooit maar dan ook nooit meer een zuurkoolschotel in de Elzas te eten.

Mijn disgenoot lag lekker te slapen en had zijn buikje vol van een heerlijke kip in Riesling.

‘Dat mag je thuis ook wel eens maken’ had hij aan tafel nog gezegd met een gelukzalige uitdrukking in de ogen.

Spätzle

180 gram bloem

2 eieren

zout

een kleine halve dl water

Meng in een kom de ingrediënten en zet even in de koeling. Bestuif het werkoppervlak ruim met bloem en draai slierten van het deeg. Snij met een mesje kleine stukjes hiervan af en gooi die in kokend water. Als ze gaar zijn komen ze boven drijven. Je kunt ze nu gelijk eten maar ik heb ze af laten koelen en nog kort opgebakken.

Kip in Riesling

2 poten met dijstuk van een kip

50 gram boter

3 sjalotjes

2 tenen knoflook

5 cl Cognac

4 dl Riesling

Herbes de Provence

200 gram kastanjechampignons

20 cl crème fraîche

zout en peper

Laat de boter in een pan goed heet worden en bak hierin de stukken kip mooi bruin.

Haal ze uit de pan en fruit de kleingesneden sjalotjes en de gehakte knoflook.

Flambeer met de Cognac.

Voeg de andere ingrediënten toe (behalve de crème fraîche) en laat 40 a 50 minuten sudderen.

Kook daarna de saus in en bind hem met de crème fraîche.

Het is een heerlijk gerecht wat ik nog regelmatig zal gaan maken. De combinatie met de spätzle is weer eens wat anders. De spätzle zijn voedzaam en qua smaak ondergeschikt aan de kip en de Riesling. Met andere woorden, groots in hun bijrol.

Drink vooral de rest van de fles Riesling bij dit gerecht. Het bracht mij in vervoering.