woensdag 27 februari 2013

Heerlijke kipschotel met ui en kaas


Hij is goed joh! Kan nog best met dit weer. Een stevig gerecht uit de oven dat voedt en verwarmt. Heerlijk!
  • Een kip, in stukken verdeeld, al dan niet met vel
  • Een pond uien in halve ringen gesneden
  • 2 plakken ontbijtspek in stukjes gesneden
  • Scheutje olie
  • Zout en peper
  • Peterselie
  • 1 theelepel gedroogde tijm
  • 1 a 2 eetlepels bloem, het is maar hoe dik je de saus wilt hebben
  • 125 ml witte wijn
  • 250 a 350 ml slagroom, of koksroom
  • ½ groentebouillontabletje
  • 125 geraspte kaas, kies er een eentje met genoeg smaak

Bak het spek uit in de pan en haal het eruit.
Bak dan de kip bruin in die pan en haal ook deze eruit.
Doe wat olie in de pan en bak de uien hierin. Voeg de peterselie en de tijm eraan toe. Breng op smaak met peper en zout.
Leg ⅔  van de uien op de bodem van een ovenschaal en leg de kip hier op.

Bestuif de rest van de uien met de bloem en bak even. Voeg de wijn toe en laat dit inkoken.
Voeg dan de room met het bouillonblokje er door heen en laat het even doorkoken tot hij goed van dikte is. Breng op smaak met peper en zout. 
Voeg de spekblokjes toe en schenk de saus over de kip.
Bestrooi met geraspte kaas en zet hem een half uur in een op 200 graden voorverwarmde oven.

maandag 25 februari 2013

Broodje warm vlees



Vandaag bij cafetaria De Gulle Suikerbiet gegeten. Broodje warm vlees dus. 
Zo klinkt het in ieder geval wel als ik de titel in gedachten lees.
Hoe dat zo kwam?
Ik was bij de ISPC/HANOS en liep daar zonder enig doel mezelf uitzonderlijk te vermaken. Ik zocht naar een ‘eierguillotine’ (die ik eigenlijk veel te duur vind om te kopen), zag een mooie wok die ik wel wilde hebben maar wijselijk liet hangen, proefde wijn en worst, en zocht twee prachtige steaks uit die ik per ongeluk in het winkelwagentje liet liggen en dus niet mee naar huis nam wat mij mijn halve nachtrust kostte.
Ik zag ook deze aanbieding.

Ik bedacht me geen moment en stopte het pak in de winkelwagen.
De volgende dag heb ik wat water in mijn koekenpan gedaan met een schepje Chef’s Demi-glace. Daar gleden zachtkens mijn plakjes gebraden fricandeau in. 

Deze vonden hun bestemming op een zacht bruin bolletje. Een gulle draai uit de pepermolen bekroonde mijn creatie. Ik heb er twee van opgegeten, terwijl die overheerlijke appeltaart net uit de oven kwam! 

Een kwart hiervan lukte na enige tijd moeiteloos. 
Echter, na korte tijd was mijn extatische gevoel wat geluwd omdat ik enige ‘leegte’ in mijzelf voelde. Dit werd rond etenstijd gelukkig weer opgeheven door een uitzonderlijk lekkere lasagna. 
De avond verliep verder rimpelloos.

zondag 24 februari 2013

Jazzbanaancocktail



Tja, dat moet swingen zou je zeggen. Ik heb de naam niet bedacht hoor, het is Ad Jansen weer. Het leek me wel aardig om eens te proberen. Alledaagse ingrediënten, snel gemaakt en het vooruitzicht op een lekker toetje.

Voor twee personen gebruikte ik:
  • 2 bananen
  • 2 eetlepels honing
  • 1 eetlepel pindakaas
  • 40 gram poedersuiker
  • 3 dl melk!

Ja, met een uitroepteken, want dat was duidelijk te veel. Ik volgde blindelings het recept en kreeg een smoothie in plaats van een bananencrème. Op zich ook lekker maar niet voorzien.

Pel de bananen en pureer ze met de pindakaas, honing, poedersuiker en wat melk. Voeg daarna dan net zoveel melk toe totdat je een mooie crème hebt die je in een glas kunt serveren met een stukje banaan en eventueel een snufje kaneelpoeder. 
Minder dan 3 dl zou ik zeggen!

donderdag 21 februari 2013

Boerenkoolstamppot, maar dan een beetje netjes


Vreemd eigenlijk, bedenk ik nu, we hebben boerenkoolstamppot gegeten én ik heb de lente gevoeld. Nog maar een paar dagen geleden liep ‘s morgens buiten en voelde hoe de zon mijn nek en rug verwarmde. Er stond geen wind en ik liep door het bos dat aan het dorp grenst. Het rook weer naar water en aarde en overal klonk het gezang van vogels. Ik heb in stilte geleefd, dacht ik bij mezelf. Ineens besefte ik hoezeer ik verknocht ben aan dat gekwetter en gefluit dat ongemerkt in de herfst was uitgedoofd. 
Toch stamppot dus, en wel omdat de presentatie mij zo beviel. Ik bladerde door een boekje van Ad Jansen en daar zag ik het. Stamppot maken we allemaal maar deze presentatie tilt het net naar een niveau dat je dit stamppotje ook op een chiquer etentje zou presenteren.
Voor twee personen gebruikte ik:
  • 500 gram bloemige aardappelen
  • Peper, zout en nootmuskaat
  • ½ dl melk
  • 25 gram boter
  • 2 uien
  • 100 gram spekblokjes
  • 100 gram boerenkool
  • 2 saucijzen, maar een rookworst geeft een mooier resultaat

Maak van de aardappelen een puree en zorg dat hij smeuïg genoeg is.
Snipper de ui en bak die met het spek uit in een koekenpan.
Kook de boerenkool in ruim water met zout in vijf minuten gaar en giet af.
Bak of verwarm het vlees.

Spuit met behulp van een spuitzak drie mooie banen aardappelpuree op het bord.
Meng de kool door het ui/spekmengsel en leg dat mooi op de puree.
Snij het vlees in plakjes en leg dat dakpansgewijs op de kool.
Kijk, en eet smakelijk!

zaterdag 16 februari 2013

Bloggersverdriet


Buiten mist het, de wereld is grijs.
Voor me ligt het boek Met de dood in de schoenen, herinneringen van een zelfmoordenaar. Ook al geen opvrolijkertje.
En ik? Ik leef nog, al valt het de laatste tijd niet mee.
Is het jou ook al opgevallen? Tegenwoordig maken ze alle plafonds en alle traptreden hoger. Vroeger liep ik hollend de trap op en zong boven een lied. Tegenwoordig sta ik even stil en kom op adem. Het is belachelijk maar zo’n centimetertje hoger nekt me.
En dan, het schijnt tegenwoordig beleefd te zijn om met een timide stem anderen te antwoorden. Ik hou wel van wat wellevendheid maar als ik iedereen moet vragen wat hij gezegd heeft dan wordt ik er wel eens moe van. 
Ik weet het: tijden veranderen, de vooruitgang… maar als die vooruitgang betekent dat ze zulke kleine lettertjes kunnen maken dat je die zonder leesbril niet kunt lezen dan schieten ze door. Zo worden op mijn computer de foto’s zo klein weer gegeven dat ik per ongeluk een foto van een varkenshaas heb geplaatst bij een stuk over kip! En dat terwijl ik toch echt een zeer scherpe blik heb en beslist geen leesbril nodig heb. 
Het is stuitend.
En nou ga ik ook nog de kant van mijn opa op. Hij ging vroeger met twee van zijn oude vrienden dagelijks wat bijpraten op een bankje in het park. Weer of geen weer, ze zaten daar. Ik ben eens mee gegaan. Zegt oom Daan: ‘Vroeger gingen mijn vrouw en ik vaak naar het museum. Ach, wat hebben we genoten. Alle grote schilders konden op onze bewondering rekenen, Renoir, van Gogh, Rembrandt… Maar ach, die tijden zijn voorbij. Het gaat niet meer, mijn ogen hè, mijn ogen…’
Oom Ferdinand zat naast hem en knikte. ‘Weet je’ zei hij, ‘mijn vrouw en ik waren niet van die museumgangers maar wij gingen elk weekeinde naar een concert. Het maakte ons niet zo veel uit of we een solistisch optreden bezochten of dat van een orkest. Wij genoten van Beethoven, Chopin, Rachmaninov… Afijn, dat is ook voorbij, mijn oren hè, mijn oren…
Mijn opa keek voor zich en zuchtte. Wij keken hem aan.
‘Zoals jullie weten vrinden heb ik een twintig jaar jongere vrouw getrouwd. En elke morgen als ik wakker word kijk ik haar liefdevol aan en zeg: “Schat van mijn hart, zullen wij de liefde bedrijven?” Dan kijkt ze me vol verbazing aan en zegt: “Wat nou, alweer? We zijn net klaar!” Ach mijn geheugen hè, mijn geheugen…’
Zover ben ik gelukkig nog niet, maar ik heb onlangs wel iets heel lekkers gemaakt van kip, dat uitgebreid gefotografeerd en er met smaak van gegeten. Alleen kwam ik er halverwege aan tafel achter dat ik de kip had moeten paneren met maïzena. Ik werd er stil van weet je dat. Enerzijds omdat mijn bordje bijna leeg was en ik werkelijk geen flauwe notie had gehad van wat ik vergeten was, en anderzijds door die voorgeschiedenis met mijn opa. 
En toch weiger ik me er bij neer te leggen.
Ik zal het opnieuw maken en beschrijven, want het was heel lekker. En dan zal ik het met de goede foto’s hier op mijn blog zetten. 

woensdag 13 februari 2013

Theedrinken


Heb jij dat ook? Die momenten van afzondering waarin je met aandacht een alledaags ritueel beleeft? Ik koester het. Er zit ritueel en symboliek in zo een moment voor mij. 

Ik sloot mijn boek en pakte mijn glazen theekopje. Een bekend gevoel, het verwarmde glas in mijn vingers en de afgeronde vorm tegen mijn lippen. 
Ik dronk een groene thee, dit keer de Pouchkine vert, van Betjeman & Barton. Dit is ons antwoord op de Earl Grey, had men mij verteld toen ik de thee kocht. Hij bevalt me wel, die Pouchkine.  Een heerlijke citrusgeur vulde mijn neus. Hij is bijna zo lekker als de Thé des amants van Le Palais des Thés. 
Ik doe dat ‘s middags graag als ik de mogelijkheid heb. In stilte drink ik dan een kwartiertje mijn thee, heel aandachtig en sereen.
Het theekopje kocht ik bij Mariage Frères in Parijs. Toen ik het voor het eerst zag smolt ik van binnen. Het matte glas en dat kleine veegje bladgoud dat over de rand heen vloeide, ik moest het gewoon in mijn handen nemen. Bijna gedachteloos gleed ik met mijn vinger over de rand en maakte rondjes. Natuurlijk ga je als volwassen man niet in een winkel een leeg theekopje aan de mond zetten, maar ik kwam er toen dicht bij. Wij waren voor elkaar gemaakt besloot ik, en de eerste kus die ik mijn kopje zou schenken zou dus thuis zijn, als we samen waren. 
Mijn theepot kocht ik in Amsterdam. Ik zocht al lang een gietijzeren model dat niet te groot en niet te klein zou zijn. Eentje met een zeefje erin zodat de thee kon zwemmen, en niet langer dan nodig in het water zou trekken. Ik vond hem in een Chinees winkeltje op de Warmoesstraat. Hij is rood en heeft een mooie ronde vorm die tegelijkertijd gezelligheid en stijlvolheid uitstraalt.
Vier kopjes thee haal ik uit dat potje, en omdat het van gietijzer is blijft de thee lang aangenaam op temperatuur.
De keer daarop toen ik weer in Parijs was kocht ik een theeschepje dat van kersenhout gemaakt was. Het was zo mooi van vorm, en het hout was zo warm van kleur, dat ik het niet kon laten liggen. Niet dat ik ook maar een moment van plan was om het daadwerkelijk te gaan gebruiken. Nee, het zou mijn stilleven vervolmaken. Nu staat er in mijn kamer een potje, een kopje en een schepje, met aandacht bij elkaar geschikt. Klaar om te gebruiken. 
Soms ziet iemand het staan. Dat is altijd iemand die mij kent, en zo nu en dan denk ik dat die persoon een moment probeert te doorgronden wat dat voor mij betekent.
Ach, jij snapt het nu wel, ik drink zo nu en dan een kopje thee met mezelf. 

zaterdag 9 februari 2013

Kip in chilisaus

Ik heb op deze foto nog wat ketjap over het gerecht gedruppeld.

Bij chilisaus denk je waarschijnlijk aan een stukje kip en een flesje. Een flesje met chilisaus. Geen aanlokkelijke gedachte, denk ik dan, maar dit pakt anders uit. Je maakt je eigen chilisaus en maakt de kip hierin gaar. 
‘Leuk!’ denk je dan hoop ik en ik zie je in gedachten eerst de ingrediënten doornemen. Dan verduistert je gezicht en zie ik je aarzelen. Moet je toch eens kijken, wat een suiker, en wat een azijn, drie pepers! 
Ja, dit recept doet niet zozeer een beroep op je voorstellingsvermogen maar op je lef. Lef om het gewoon te proberen en te vertrouwen op de goede afloop.
In dat vertrouwen wil ik je een beetje sterken want ik heb het gemaakt en vond het heerlijk. Het klopt, dit recept. Het levert een zachte malse kip op met een saus die heerlijk op smaak is zonder dat je mond geweld aangedaan wordt. Het is lekker, gewoon met wat gekookte rijst of mie en wat verse groente erbij (in mijn geval paksoi).

Ik nam:
  • 2 kippendijen met poot eraan
  • 3 rode pepers, zonder zaad en fijngehakt
  • 1 eetlepel geraspte gember
  • 150 ml sojasaus
  • 125 ml witte-wijnazijn
  • 150 gram suiker
  • 500 ml water ( ik nam minder, maar genoeg om de kip onder de vloeistof te krijgen)
  • Gehakte korianderblaadjes (vers natuurlijk het lekkerst, maar ik nam gedroogde)

Doe alle ingrediënten behalve de kip en de koriander in een pan en laat het drie minuten sudderen.
Voeg de kip toe en laat die een half uur met het deksel op de pan zachtjes verder sudderen. Haal dan het deksel van de pan en laat het geheel nog een half uurtje pruttelen. Zo nu en dan kun je de kippendelen draaien. 
Voeg de koriander toe en serveer de kip met was jus. 
Heerlijk!

woensdag 6 februari 2013

Spruitjes met ham en sesamzaadjes


Spruitjes… Nederland, een benepen gevoel dat terug gaat naar vroeger. Misschien denk je zelfs wel aan slap gekookte spruitjes met aardappelen en een moeizame spijsvertering. Er hangt nog iets om spruitjes heen dat met de kleinburgerlijkheid van de jaren zestig te maken heeft, Met Reve en zijn boek De avonden.
Maar het kan gelukkig ook anders en ik hoop dat jij andere associaties hebt met spruitjes, al zou ik het stiekem wel leuk vinden als je die connotatie die ik hiervoor schetste, wel kent.
Dit recept komt uit het boek De smaken van de seizoenen, herfst en winter van Gary Rhodes. Ik ben blij dat ik het boek heb en besloot het er eens op te wagen met zijn spruiten. Geen spijt gehad, absoluut niet. Weg vlogen alle benauwde gedachten en ik stond direct weer in 2013 met zijn verruimende culinaire mogelijkheden. 
Maken dus, en genieten. Niet dat het zo’n een overrompelend nieuwe gerecht is, maar het is een bekend ingrediënt dat een subtiele draai heeft gekregen en dat een aangenaam gevoel oplevert.
  • 100 gram gekookte ham, een dikke plak van een ½ cm
  • 500 gram kleine spruiten
  • Zout en vers gemalen peper
  • 1 dessertlepel sesamzaadjes (liefst even geroosterd in een droge koekenpan)
  • 1 eetlepel sesamolie
  • Klontje boter

Snij de ham in blokjes en maak de spruiten schoon.
Kook de spruiten beetgaar en giet ze af.
Giet de sesamolie met wat boter in een pan en warm de ham hierin op. Voeg de droge spruiten hieraan toe en schep om. Voeg peper en zout toe en werk de sesamzaadjes erdoor.

zondag 3 februari 2013

Bordelaisesaus


Weet je wat ik net gegeten heb? PAARDENHAAS!
Het staat er een beetje alsof ik nog steiger van ontzetting maar dat valt wel mee hoor. Je ziet het niet zo vaak te koop en toen ik mijn kans kreeg heb ik hem genomen.
Ik was donderdagmiddag in de Zwartjanstraat in Rotterdam en liep pardoes tegen een reclameboord van een slager aan. Paardenhaas, € 10,- per 500 gram, stond er op. Het was geen luxe slagerij. Er stonden wat bakjes met voorgesneden vleeswaren en even verderop zag ik het paardenvlees in de koeling liggen. Mooie donkerrode hazen lagen glanzend in een bak. De slager sneed twee stukken voor me af. 
‘Zo groot ongeveer meneer?’ vroeg hij.
‘Ja, dat is wel goed zo, maar hoe ga ik die bakken?’ vroeg ik.
Hij keek me met een vette glimlach aan.
‘Dat ga ik u zo vertellen’.
Hij stond achter zo’n houten hakblok en hanteerde vaardig zijn brede mes. Mijn twee biefstukken lagen naast elkaar. Opeens gaf hij een geweldige slag met zijn mes op dat stukje vlees dat prompt twee keer zo breed werd.
‘Niet te hard natuurlijk’ mompelde hij voor zich uit en deelde weer zo een dreun uit op het andere stukje.
‘Zo dus’ zei hij resoluut en ik knikte maar eens. Het leek me eigenlijk een beetje zonde van een stuk haas om dat zo te behandelen.

Ik ging thuis eens bladeren in Het handboek voor de perfecte steak. Ik heb het al lang in huis en had er nog nooit iets uit gemaakt. Ik rook mijn kans. 
Dit hierna volgende recept is gebaseerd op die uit het boek want ik ben wat kort door de bocht gegaan. Het pakte goed uit hoor, ik kan het je aanbevelen. Maar ik heb een aantal dingen veranderd, voor het gemak.
  • 250 ml rode wijn
  • Een uitje in ringen
  • 1 teentje knoflook
  • Een paar plakjes peen
  • Boter
  • Een blaadje laurier
  • Wat gedroogde peterselie
  • ½ kippenbouillonblokje
  • 65 gram ijskoude boter in blokjes
  • Gedroogde tijm

Smelt eerst de boter in de pan en bak een paar minuutjes zachtjes de ui, laurier, knoflook en de peen. Voeg dan de wijn toe en het bouillonblokje met de peterselie en laat dit inkoken tot een paar eetlepels.
Bak je vlees in een andere pan met wat boter en ietsje olie. Als het gaar is wikkel je dat los in folie en ga je de saus maken.
Blus de vleespan met een klein beetje water en voeg er de wijnreductie aan toe. Zet het vuur uit onder de pan en wals er beetje bij beetje de koude boter door tot je een mooie glanzende licht gebonden saus hebt. Doe er naar smaak nog wat tijm bij en serveer bij het vlees.

In het oorspronkelijke recept wordt niet een ui maar vier sjalotjes gebruikt, worden nog vier champignons mee gebakken en wordt verse peterselie gebruikt. Dat geldt uiteraard ook voor de tijm. Verder wordt 250 ml goede bouillon gebruikt die tot twee eetlepels ingekookt wordt in de vleespan. 
Mijn versie werkt wat sneller en maakt meer gebruik van de voorraadkast. 
Zoals gezegd: het levert een smakelijk resultaat op!





Related Posts with Thumbnails