vrijdag 25 november 2011

Witte chocolademousse met Cointreau


Echt lekker maar wel een baksteentje op de maag. Het is een recept voor de liefhebber die kan Eten. Eigenlijk ook wel een beetje apart want witte chocolademousse zie je niet zoveel. 
Dit is een beproefd recept uit de grootkeuken. Ik geef je de originele hoeveelheden maar je kunt het natuurlijk heel makkelijk omrekenen naar kleinere porties. Ik maakte het voor vier personen en kwam op vijf royale porties uit met een kwart van de hoeveelheden. 
  • 600 gram witte chocolade
  • 500 gram boter
  • 200 gram eiwit
  • 400 gram suiker
  • 125 gram water
  • 80 gram Cointreau

Ziet er goed uit hè :-))
Laat de suiker en het water in een pan koken tot een temperatuur van 121 graden Celsius.
Klop eiwit stijf en giet de siroop langzaam al kloppende uit over het eischuim. Blijf kloppen tot de massa afgekoeld is. 
Meng de Cointreau met de boter en roer hier de gesmolten chocolade door heen. 
Vouw dit mengsel door de merengue en vul de coupes ermee. 
Zet ze in de koeling.
Ik heb een bakje frambozen gebruikt om door de mousse in de ramequins heen te doen en ook gebruikt om te garneren. Heerlijk!

woensdag 23 november 2011

Lauwwarme salade van gemarineerde garnalen met mango


Ik ben helemaal niet zo’n pakjes en zakjes mens (behalve dan met Sint Nicolaas) maar deze keer vond ik het toch grappig om te doen. Eigenlijk kwam dat omdat ik mijn boekenkast aan het opruimen was. Ik vond een heel oud kopietje tussen mijn kookboeken dat ik eens uitgedraaid had om aan iemand te geven die bij ons gegeten had. Toen had nog niemand van blogs gehoord. En daar stond dit recept op. Beremakkelijk en lekker!
  • Twee bakjes grote garnalen
  • 1 zakje Marinade mix hot van Conimex
  • 1mooie rijpe mango
  • Een zakje gemengde salade van je keuze

Marineer de garnalen volgens de gebruiksaanwijzing.
Snij de mango in mooie stukjes. 
Verdeel de sla over de borden en verdeel de mango erover.
Bak de garnalen kort in wat olie en leg ze op de salade.
Maak eventueel een dressing. Olie en azijn natuurlijk, maar ook wat Thaise vissaus zou hier niet misstaan. Kortom, leef je uit en gebruik je fantasie. Nu ik erover nadenk, er zullen vast nog wel flesjes en zakjes bij de supermarkt zijn die je in dit ‘pakjes en zakjes recept’ zou kunnen gebruiken. 
Het ziet er mooi uit, smaakt heerlijk, en geen mens gelooft dat het zo makkelijk te maken is!

maandag 21 november 2011

Consommé aux échalotes gratiné à la crème au roquefort


De mist heeft zich geluidloos als een plompe deken over het Goereese land gelegd, stil en ondoordringbaar en ik speel walsen van Brahms. Dat laatste was te voorzien, want dat is een persoonlijke afwijking van me, Brahms in de herfst. Beide zijn groots, vol en warm van klank en kleur. Nu ik erover nadenk kan ik datzelfde zeggen over dit soepje. Overheerlijk met volle rijpe tonen van room, blauwkaas en sjalotjes. Een weelderige gevogeltebouillon is de basis. Stom eigenlijk dat ik gisteravond geen Brahms voor de visite heb gespeeld. 
We hadden een etentje met vrienden. We spraken over van alles wat ons inviel, luisterden naar muziek, dronken mooie wijnen uit de Bourgogne, aten deze soep (en nog meer wat binnenkort volgt), en dat alles in het gele kaarslicht terwijl langzaam buiten de mist ons omsloot. 
  • 250 gram sjalotten
  • Lepeltje olie
  • ¼ dl cognac
  • 1 pot gevogeltefond plus de zelfde hoeveelheid water (of beter nog, maak je eigen bouillon)
  • 1 dl room
  • 15 gram roquefort
  • Peper en zout
  • Gesneden bieslook

Maak de sjalotten schoon en snijd ze in dunne ringen. Zet ze vier minuten aan in de olie, en blus ze dan af met de cognac. Denk er even aan: afzuigkap af en deksel bij de hand houden als de vlam in de pan zou slaan. Doe dan de bouillon erbij en laat het drie uur langzaam trekken, dus niet koken. Zeef het en breng op smaak met peper en zout.
Klop de room op met de roquefort. Schenk de soep in de borden en doe een dot room in het midden waar je wat bieslook op strooit.
Deze hoeveelheid is precies genoeg voor vier borden. Je zou wat minder room kunnen maken maar dat slaat niet zo makkelijk stijf.

zondag 13 november 2011

Coleslaw


Wat een woord hè? Het ziet er niet uit en het klinkt alsof een Brabantse boer uit 1853 iets vies uitspreekt. Toch is het heel gezond en smaakt het uitstekend; een gelukkige combinatie. 
Ik had nog wat kool en een paar lenteuitjes over van mijn loempia’s en besloot tot dit recept. Met behulp van een keukenmachine is het zó gemaakt.
  • 150 gram kool, dun gesneden
  • 1 grote winterwortel, dun geraspt
  • 2 lenteuitjes, ook dun geraspt
  • Een handje rozijnen

Voor de saus:
  • 1 eetlepel mosterd of wat mosterdpoeder
  • 2 eetlepels zure room
  • 2 eetlepels mayonaise
  • 2 eetlepels azijn
  • 1 eetlepel suiker
  • Peper en zout

De bereiding is zeer eenvoudig. Maak met alle ingrediënten de saus en proef of die naar je zin is. Werk hem door de andere ingrediënten en zet het gerecht een aantal uren in de koeling. 
Een waardevol bijgerecht.

zaterdag 12 november 2011

De eerste van het jaar!

Zo uit de olie, warm en met krenten, poedersuiker op mijn jas. Heerlijk met die winterse kou. Hiernaar zou ik een verlangen krijgen als ik in het buitenland zou wonen.
Oliebollen!

vrijdag 11 november 2011

Joodse kippensoep met knaidlach


Geloof jij in toeval? Ik was weer in Nederland en was in de grote bibliotheek in Rotterdam. Daar keek ik zo maar even op de afdeling kookboeken. Wat zag ik? De Joodse Keuken, een boek vol met Joodse recepten. Ik bladerde het op goed geluk door en kwam onderstaand recept tegen. Ik moest gelijk denken dat ik ziek en wel in Frankrijk in bed lag en fantaseerde over een grote pan kippensoep. Ik nam een foto en heb hem dit weekend gemaakt. Een grote pan Joodse penicilline met wel heel bijzondere balletjes. Eerlijk is eerlijk, het moet je smaak maar zijn, die balletjes. Ze worden gemaakt van matzemeel. Ik ging dus direct op het internet kijken wat of dat wel zou zijn. Gewoon gerstemeel of volkorenmeel dus. Daar kon ik wel aankomen. Ik  heb ze gemaakt en verbaasde me in eerste instantie over het volume dat ze aangenomen hadden tijdens het koken. Daarna had ik een berg voedzame en stevige ballen die mijn soep bijkans over de rand van mijn pan deed klotsen. Wel leuk hoor, zo’n gerecht. Ziek of niet, je proeft weer eens heel wat anders!
  • 1 kip
  • 2 a 3 uien, geschild en grof gehakt
  • 3 liter water
  • 3 wortelen in stukjes
  • 5 stengels bleekselderij in stukjes
  • 1 kleine pastinaak in stukken
  • 3 eetlepels gesneden peterselie
  • 2 snufjes geelwortel
  • 2 kippenbouillonblokjes
  • 2 tenen knoflook, geperst
  • Zout en peper

Voor de knaidlach
  • 175 gram matzemeel
  • 2 eieren, losgeroerd
  • 3 eetlepels olie
  • 1 teen knoflook, geperst
  • 2 eetlepels peterselie
  • ½ ui, fijn geraspt (heb ik niet gebruikt)
  • Ca 6 eetlepels water
  • Zout en peper

Ontvel de kip (dan wordt de soep minder vet) en verdeel hem in stukken en doe hem met de andere ingrediënten in een ruime pan. Breng alles aan de kook en schuim af zodat de soep goed van smaak blijft. Laat de soep een uur of drie trekken en verwijder dan de kip. Volgens het recept heeft de kip een andere bestemming gevonden maar dat leek mij toch zonde. Daarom heb ik het vlees dat van het bot viel klein gemaakt en weer in de soep gedaan. 
Maak de knaidlach.
Maak een beslag van alle ingrediënten en plaats dat een half uur in de koeling zodat het wat dikker wordt.
Draai er dan balletjes van en kook die 15 a 20 minuten in water. Voeg ze dan bij de soep.

woensdag 9 november 2011

Honingzoete bospeen met gekarameliseerde ui


Soms heb je zo’n gelukje. Ik stond in een keuken die gemaakt was rond 1900 en nog steeds in originele staat gebruikt wordt door de huidige bewoners. In de schouw stond een groot fornuis waar in de oven een zacht lichtje brandde. 
‘Wat staat er in de oven?’ vroeg ik nieuwsgierig. 
De schotel werd uit de oven gehaald en van folie ontdaan. Het rook heerlijk en zag er appetijtelijk uit. Ik maakte een foto en kreeg het recept. 
Dit gaan wij dus binnenkort ook eens eten.
Neem een bos peen, snij bijna al het groen eraf en schil ze met de dunschiller.
Leg ze in een ovenschaal en leg er wat gehalveerde uien met wat gedroogde abrikozen op. Besprenkel met vier eetlepels olie en vier eetlepels honing en kruid het met wat komijnpoeder. 
Zet de schotel in een voorverwarmde oven van 180 graden gedurende 40 minuten, waarvan de eerste helft afgedekt met alu-folie. 
Ik kan me nog wat varianten voorstellen: gebruik eens gemberpoeder, neem een lepeltje of wat gembersiroop, misschien is kaneel een leuke optie, garneer de peentjes met wat gesneden peterselie. Kardamom of sinasappelschilletjes lijken me ook heel geschikt. Kortom, gebruik je fantasie en leef je uit!

zaterdag 5 november 2011

Hong Kong, in Rotterdam

Direct het tweede restaurant was raak vanavond. De eerste waar we binnen liepen had geen plek voor twee, Hong Kong wel.
Je wordt er snel en goed geholpen, de bediening is correct, het eten goed. We namen een schotel met kip, krokante bami in zwarte bonensaus en peper, verder Tja Sieuw in een saus met honing. Heel lekker en goed op smaak.
Daarna hadden we nog net tijd voordat het pianorecital begon voor een klein toetje. We namen vanille ijs van gemalen vanillestokjes en een saus van zwart sesam. Verder nog warme sesambolletjes met sorbet ijs. Het klinkt bijzonderder dan het smaakt. Alles bij elkaar wel een lekker menu.
Nu mijn thee drinken want het is pauze. Straks het tweede deel. Ik verheug me er al op.

donderdag 3 november 2011

Eten en drinken in Frankrijk 2


Zoveel staat vast: een goede slok wijn helpt dus niet tegen een opkomende keelontsteking. 
Vannacht werd ik wakker met een pijnlijke dikke keel. Slikken voelde aan alsof ik met een roestig stuk ijzer over een droog stuk steen schraapte. De lakens waren klam. 
Ziek, drong het langzaam tot me door, en in het duister probeerde ik me ermee te verzoenen. 
Ergens buiten hoorde ik de regen als een fonteintje klateren. Ik draaide me om. Mijn bed voelde warm en zacht.
Een half uur later hoorde ik ergens in dit oude, grote huis een deur dicht slaan en iemand een krakende trap afdalen. Dat zal vast de waard zijn, dacht ik. In gedachten zag ik een dikke man in een wit t-shirt en een sloof voor, langzaam de keuken binnen komen, het licht aan doen, en koffie gaan zetten. Toen ging hij alleen in een hoek van de eetzaal aan een tafeltje ontbijten met zijn koffie en brood.
Heel voorzichtig schraapte ik mijn keel. 
Als hij wist dat ik hier ziek op bed lag, zou hij vast een grote pan kippensoep gaan maken voor me.
Dat was een troostrijke gedachte, en zo sliep ik weer in.

dinsdag 1 november 2011

Eten en drinken in Frankrijk


Eén van de problemen die een mens op vakantie moet oplossen is: waar te gaan eten. 
We hadden heel Ribeauvillé doorgelopen en alle menukaarten uitvoerig bestudeerd. De meeste hingen onder een geel lampje buiten aan de muur. Allemaal hadden ze een menu van rond de twintig euro en boden ze een selectie van de beroemde wijnen uit de Elzas. Omdat we toch ruim voor elven aan tafel wilde gaan, besloten we uiteindelijk te kiezen tussen twee restaurantjes die tegen over elkaar lagen. Eéntje had een menu met kip in Riesling en een Munsterkaasje toe, en dat gaf voor mij de doorslag. 
We gingen naar binnen. 
Of we een aperitiefje wilden. Ja, dat wilden we wel. Ik bestelde in mijn beste ‘Franse-mannen-Frans’ een kir royale, en liet daarbij de ‘r’ ongegeneerd brouwen gevolgd door een vette ‘ah’. Net zoals ze in Den Haag ‘gatverdamme’ zeggen, want de Rotterdamse ‘oo’ begrijpen ze daar in Frankrijk niet. Het was een klein glaasje dat moeiteloos zijn weg vond en begeleid werd door een paar eenvoudige zoutjes. Geen enkel probleem. 
Toen kwam de presskopf op tafel met twee soorten kool en scherpe mosterd. Lekker hoor, met augurkjes en rode ui. Ik dronk er trouwens water bij. Ik vind water helemaal niet vies en drink dat regelmatig. Bovendien was ze nog niet op de proppen gekomen met de Riesling die ik besteld had. 
‘Monsieur wil een kleine kwart Riesling?’ zei ze me een stem die wist wat monsieur die avond van plan was. 
‘Qui, un petit quart’ zei monsieur met zijn vriendelijkste glimlach op zijn gezicht. 
En die kwam bij de kip. Heerlijk! Huisgemaakte spätzles met verse kruiden, licht opgebakken in wat boter, brood op tafel, overgoten met een heerlijke saus van die Riesling. Dat wordt nog eens Eten dacht ik bij mezelf, toen ik het volle bord zag, en keek opgewekt naar de overkant. Het lukte me uitstekend moet ik zeggen, en met zo nu en dan een slokje Riesling erbij, spoelde ik alles moeiteloos weg. Toegegeven, achteraf bezien was het wel een krachttoer, die schotel. Maar wat gaf het, de avond was nog lang en wat moet je anders. 
Als dessert had ik dat stukje Munsterkaas op het oog. Laat dat nou precies de plaatselijke specialiteit zijn die uitstekend gaat met een glas Gewurztraminer. Die ene keer per jaar dat je in de Elsas bent zou jij je toch ook niet dat glaasje laten ontgaan? Nou dan, ik nam er dan ook een klein glaasje bij. Eén kleintje, maar hij kwam wel aan, dat moet ik eerlijk toegeven.
Toen kwam die mevrouw weer om te vragen of het allemaal gesmaakt had. 
Nou, het had allemaal prima gesmaakt, en die mevrouw en ik werden beste vrienden voor het leven. Ik hoefde geen koffie meer maar wilde de rekening, want ik verlangde eerlijk gezegd heel erg naar mijn bed. Ik zat aan tafel, stuurde een sms’je naar vrienden, en verlangde ineens me uit te kunnen strekken. Gewoon plat, in ene. Maar ik moest nog een eindje lopen, en daar zag ik eerlijk gezegd wel een beetje tegen op. Daarom vroeg ik onopvallend om ondersteuning. Zo in de trant van: mijn knie doet een beetje zeer en ik zou je zeer erkentelijk zijn als je naast me bleef lopen; ik weet ook niet waar dat nou ineens zo vandaan komt. 
Zo koersten we door de zaak, heel onopvallend maar uiteraard met mijn stralendste glimlach op het gelaat. We werden werkelijk heel vriendelijk bedankt en kregen een buitengewoon goedenavond toegewenst. Maar voordat ik goed en wel de dames had kunnen bedanken en groeten stond ik, geheel en al onverwacht, buiten. 
Ik was blij, goed gevoed en voelde een lied in mij opwellen. Maar daar was geen kans op, terwijl ik toch een hele mooie stem heb. Ik werd behoedzaam door dat doolhof van smalle straatjes begeleid en moest me vooral gedragen, dat weet ik nog. Geen liederen, geen sentimentele verhalen en vooral ook niet ergens even gaan zitten. 
Eenmaal op de kamer bleek het nog maar 21 uur 19 te zijn. Ik opperde voorzichtig dat we misschien nog wel ergens wat konden gaan drinken.
‘Dan moest jij maar een kopje thee nemen’ kreeg ik te horen.
Nou vraag ik je, welke vent drinkt nou thee na het eten?
Maar ik mocht niet, echt niet. 
Ik moest maar een stukje gaan schrijven.




Related Posts with Thumbnails