vrijdag 31 december 2010

Video: zelf bah pau’s maken


Ik heb nu al een paar keer bah pau’s gemaakt en we vinden ze heerlijk. Niet alleen omdat de vulling naar onze smaak is, maar ook omdat de verhouding brood/vulling meer naar onze zin is. Soms tref je zo’n broodje waar je al happend door klef brood op zoek bent naar een heel klein beetje verstopte vulling. Zo iets mag de maag dan vullen, het laat me achter met een teleurstelling. Dan maar zelf aan het werk. Het kost wel wat moeite maar het is het dan ook helemaal waard als de diepvries weer gevuld is met al dat heerlijks! Het kan trouwens nog makkelijker ook. Je kunt natuurlijk ook gehakt kopen en het vleesmalen overslaan. Ik maal wel zelf omdat ik gehakt wat te pasteus vind, het heeft niet genoeg structuur in de mond. Het vlees met het mes heel fijn snijden leverde ook niet het gewenste resultaat. Dit bevalt ons prima, dus dan maar wat meer afwassen. 
Je hebt nodig voor acht bah pau’s:
  • 300 gram magere speklappen door de grove molen gehaald
  • 1 ui fijngesnipperd
  • 3 tenen knoflook
  • 1 theelepel sambal
  • 2 eetlepels gembersiroop
  • 2 eetlepels goela djawa
  • 4 eetlepels ketjap
  • ½ theelepel sereh
  • ½ theelepel djinten
  • ½ theelepel kaneel
  • 1 theelepel loas
  • 1 theelepel ketoembar
  • Zout
  • 1 pak Koopmans wittebroodmix




Maak het brooddeeg door de broodmix volgens de verpakking met water en boter te kneden en twee keer te laten rijzen. 
Haal de speklapjes door de vleesmolen en snij de ui met knoflook klein.
Bak de ui en de knoflook in wat olie en voeg het vlees toe.
Breng op smaak met de rest van de ingrediënten. 
Laat af koelen.
Verdeel het deeg in acht stukken en vul het. 
Plaats de broodjes op bakpapier. Je kunt ze nu eventueel nog een laatste keer laten rijzen.
Stoom ze 15 minuten en eet ze heerlijk op of vries ze in.

vrijdag 24 december 2010

Kipschotel van harige motorrijders


Misschien dat de eerste associatie die je krijgt als je dit leest is: dit wordt kluiven! Misschien wend je je wel huiverend af als oppassend en goed gekapt mens, of misschien port deze titel wel stoffige uithoeken van je fantasie op, en ga je met kloppend hart wat dichter naar de computer. Ik zou dat best eens willen weten ;-)
De ‘Hairy Bikers’ hebben een kookprogramma op de BBC en zijn twee innemende mannen die goed kunnen koken. Maar, zij koken niet voor mietjes die fijnbesnaarde liflafjes appreciëren, zij koken met klonten roomboter en volle room. Je bent gewaarschuwd!
Ik maakte een kipschotel uit hen boek ‘Food tour of Britain’ en paste dit iets aan. Hieronder volgt het resultaat.
Je hebt nodig:
  • 3 à 4 kipfilets, ik gebruikte potenvlees
  • Scheutje olijfolie
  • Klont boter
  • 1 flinke ui in plakken
  • 2 eetlepels bloem
  • 1 lepel mosterd, maar ik gebruikte mosterdpoeder
  • 1 geschilde appel in partjes gesneden
  • 100 gram champignons, is op de foto’s niet te zin want ik wilde niet wéér naar de supermarkt
  • Klein flesje cider
  • 250 ml kippenbouillon 
  • ⅛ slagroom
  • Salie naar smaak
  • 150 à 200 gram geraspte Cheddar kaas

Verwarm de oven voor op 200 graden en bak de kipdelen die je met peper en zout hebt ingewreven, in de olie en boter mooi bruin.
Leg ze in een ovenschaal en zet ze 25 minuten in de oven. 
Doe nog een klont boter in de pan en bak de ui zacht maar niet bruin. Voeg er de bloem en mosterd bij en bak nog even door.

Doe er dan de appel en champignons bij en kook nog een minuutje.

Giet er de bouillon bij en breng aan de kook. Voeg dan de cider toe en laat vijf minuten pruttelen.
Voeg er de room aan toe en de salie en laat weer 5 minuten door pruttelen. Kruid het dan met zout en peper.
Haal de kip uit de oven.
Giet er de saus overheen en bestrooi met de geraspte kaas.
Zet hem vijf minuten onder de grill of net zolang totdat de kaas goed gesmolten is en bubbelend goudgeel is.

woensdag 22 december 2010

Altijd snel koelen...

Ja ja, als ik warm voedsel wil invriezen of in de koeling wil bewaren probeer ik het zo snel mogelijk af te koelen. Dat was eergisteren ook het geval met de twee pannen soep die ik had gemaakt. Ik kreeg een briljant idee. Mijn pannen soep heb ik in de tuin gezet zodat ze in de vorst snel zouden afkoelen. 
Ik was ze daarop helemaal vergeten. De volgende dag vroeg ik 's avonds verbaasd waar de soep toch gebleven was. Toen kwam het weer boven. Ik liep enigszins schaapachtig de tuin in en moest zowaar gaan zoeken. Onder een dikke laag sneeuw stonden ze op me te wachten.

dinsdag 21 december 2010

Portsaus


Laat ik voorop stellen dat ik helemaal niet zo’n portdrinker ben, maar zo nu en dan weet ik een glaasje wel te waarderen. Een Vintage port is altijd een belevenis maar blijft een bijzonderheid door zijn prijs. Als ik moet kiezen tussen een tawny en een ruby gaat mijn voorkeur uit naar een tawny. 
Dat trof dan ook toen ik de laatste Perswijn door bladerde want daar werd de Burmester geselecteerd in de klasse van wijnen van een uitstekende kwaliteit en die heel betaalbaar zijn. De fles is verkrijgbaar bij de Mitra en kost € 8,99 Hoewel ik me niet in staat voel de prijs/kwaliteit te beoordelen kan ik wel zeggen dat ik de fles zijn geld waard vind. Hij heeft vier jaar op vat gerijpt waarna een blending volgde en verdere oxidatieve rijping. Je ziet dat direct in het glas, het warm rood heeft bruin-oranje reflexen. Als je ruikt valt me naast het fruit ook wat tabac op. Rijpe tonen vullen de fruittonen mooi aan en nodigen uit tot proeven. Hij is zacht in de mond en geeft impressies van tutti-frutti. Als wijndrinker valt mij dan ook gelijk het alcoholpercentage op dat in dit geval op 20% licht. 
Kortom, wil je voor de feestdagen eens een glas port schenken, dan kan ik me voorstellen dat je aan deze fles veel genoegen zult beleven.
Ik heb de wijn ook in een saus verwerkt. Deze portsaus doet het goed bij gevogelte zoals patrijs, fazant of parelhoen, maar wat gebakken wildkoteletten zijn ook niet te versmaden. Ik heb hem vandaag bij struisvogelbiefstuk gegeten en dat was geen straf. 
Hij is gemaakt met cranberries die een licht bittertje geven en sinaasappelschil die zijn eigen toon afgeeft. Hij is dan ook onvergelijkbaar lekkerder dan een gekochte portsaus die als het tegen zit gemaakt is van een aangezoete rode wijn met wat chemische smaakversterkers.
Wat heb je nodig als je voor vier man kookt.
  • 60 gram boter
  • 60 gram gesnipperde ui
  • 100 gram dungesneden champignons
  • 50 gram cranberries
  • ¼ liter port
  • De schoongeboende schil van een ½ sinaasappel
  • 3 dl bouillon, kies hier niet voor een blokje maar koop een goede bouillon. Kies bijvoorbeeld voor wildbouillon als je hem met wild serveert of neem gevogeltebouillon voor een parelhoentje.
  • Peper en zout, proef wel eerst voordat je zout gebruikt. Bouillons kunnen nogal eens veel zout bevatten. 
  • Maïzena om als je dat wilt de saus iets te binden. 

Smelt de helft van de boter in een steelpan.
Laat er dan de ui langzaam in zweten tot hij zacht is.
Voeg er dan de champignons en de cranberries aan toe en laat nog een minuutje of wat op het vuur staan. 
Giet er dan de port bij en voeg de sinaasappelschil toe. Laat met ⅓ inkoken.
Voeg er dan de bouillon aan toe en laat alles nog eens een half uurtje zachtjes inkoken.

Zeef de saus en laat de andere helft van de boter erin oplossen. 

Tot zover kun je alles van te voren klaar maken. Als je zoals ik je vlees gebraden hebt kun je de pan deglaceren met de saus. Maak de aanbaksels los en bindt de saus als je hem wat dunnig vindt met wat maïzena.

maandag 20 december 2010

hartverwarmende chocolademelk

In 1938 schreef onze grote historicus Huizinga zijn boek 'Homo ludens', spelende mens. Dat dit nog steeds actueel is kun je zien als je mij bezig ziet met mijn nieuwe Iphone. Vandaag hebben we een wandeling gemaakt op Westenschouwen en genoten van de sneeuw en de zee. Helemaal toevallig kwamen we aan het eind van onze wandeling in een bezoekerscentrum terecht waar het haardvuur brandde en we genoten van een heerlijke chocolademelk uit de automaat. 
Dat is natuurlijk de reden dat ik dat hier vermeld, dat jij ook die wandeling kunt maken om van die heerlijke chocolademelk te drinken ;-)
Dank zij mijn Iphone natuurlijk!

Westenschouwen


EveryTrail - Find trail maps for California and beyond

Kerstlunch met ossenstaartsoep

Tenminste, zo noem ik dat in gedachte, maar hij valt niet op kerstmis maar erna. Het komt waarschijnlijk door de feestelijke ambiance en het speciale gevoel. Omdat onze gasten al over de 80 jaar zijn wilde ik een lichte maar elegante lunch op tafel zetten. Ik kan vrij putten uit mijn repertoire want ze komen voor het eerst en kennen dus nog niets van mijn hapjes en schoteltjes.

Zo op het oog lijkt het heel wat om ‘s middags naar binnen te werken, maar als je er even voor gaat zitten valt het alleszins mee. 
Onderwerp van mijn schrijven is de ossenstaartsoep. Het is één van mijn meest ordinaire en best bewaarde geheimen die ik nu ga prijsgeven. Het begon allemaal zo. Misschien wel twintig jaar geleden gingen we bij een lieve tante en oom eten. Ik kan me nog herinneren dat er scholrolletjes op het menu stonden die gierend van de lach op het laatste moment met de hand in de keuken gefatsoeneerd werden. En ossestaartbouiilon, die bleef jaren in mijn herinnering omdat die zo bijzonder lekker was. Toen ik naar het recept vroeg zei de tante dat ze dat op kookcursus had geleerd en dat ik het ter zijner tijd zou krijgen. Dat werd minstens vijftien jaar later. Enigszins ontdaan las ik het recept.
  • 3 liter water
  • 600 gram ossenstaart
  • 40 gram per liter ‘Oscar ossenstaartbouillonpoeder’

Zet de ossenstaart met koud water op en breng het langzaam aan de kook.
Gooi het water weg en maak de stukken schoon onder stromend water. 
Breng ze nu opnieuw met drie liter water langzaam aan de kook en laat minstens een etmaal zachtjes trekken. 
Meet het vocht af en voeg naar ratio de ossenstaartbouillonpoeder toe.
Snij eventueel wat vlees klein als garnituur voor de soep.
Dat is het. Kun je het je voorstellen? Jarenlang koesterde ik de herinnering aan de meest smaakvolle en rijke ossenstaartsoep die ik ooit gegeten had, en toen kreeg ik dit te lezen. 
Ik heb het recept gemaakt en was wederom van de wereld toen ik hem proefde. Verrukkelijk, woorden schieten te kort. Zelfs toen ik jaren later in Frankrijk mijn servies kocht en de soepborden in handen had dacht ik aan deze klassieke ossenstaartbouillon. 
Je kunt het merk Oscar volgens mij alleen in de groothandel krijgen. Als je er de hand op kunt leggen dan zou ik dat beslist doen. Het is prachtspul!

zaterdag 18 december 2010

Makkelijke maar smakelijke mince pies




Ik heb weer een heerlijke pot mince meat staan. Van de week kreeg ik het idee eens mince pies te maken. Leek me heerlijk. Ik zag zelfs een recept staan in le Cordon Bleu, een boek waar ik vertrouwen in heb. Ik besloot eerst maar eens een half recept deeg te maken. Gelukkig maar, want het werd een fiasco. Denk dus niet dat hier alles van een leien dakje gaat. Ik had het van tevoren kunnen weten bedacht ik later. Maar goed, ik begon, en draaide in de keukenmachine een taaie bal. Een beetje water erbij dacht ik nog, en zowaar, dat hielp, iets. Ik nam de klont uit de kom en liet hem met een klap op het aanrecht vallen. Mijn bui daalde tot onder het nulpunt. Ik voelde aan mijn water dat dit niets meer zou worden. Maar toch doorgaan hé. Ik probeerde het uit te rollen. Hij brak in tweeën. Ik besloot tot ietsjes meer water. Het deeg werd glibberig. Foeterend van binnen stond ik te worstelen met het onwillige deeg. Ik besloot tot een pauze. Deeg in de koeling. Na een half uurtje waren mijn zenuwen weer op orde en waagde ik een nieuwe poging. Ik bestoof het aanrecht en rolde voortvarend het deeg tot een ronde lap. Ik zag barstjes, heel veel kleine barstjes. Ik probeerde nog met  mijn vingers de schade te beperken door een beetje te duwen en te wrijven. Op het gezicht zag het er nog aardig uit maar toen ik het oppakte om er de vormpjes mee te bekleden viel het uiteen en ik onzalige, probeerde nog met een ultieme laatste poging de boel in de vormpjes te fatsoeneren. Ik had ze toch zeker niet voor niets al ingevet?! De bodem was te dun, het geheel scheurde los en de zijkant was een dikke prop. Met een rood hoofd greep ik de hele mikmak beet en smeet het met kracht in de afvalbak. ‘t Is ook nooid goet!’ brulde ik door de keuken.
Vandaag had ik meer geluk. Ik maakte een deeg van twee delen bloem en één deel boter, ofwel 150 gram bloem en 75 gram boter. Dat draaide ik lekker kruimelig met de messen waarna ik er een klein scheutje water bij deed. Perfect! Even nog met de hand doorkneden en een half uurtje laten koelen. Dun uitrollen, uitsteken, acht vormpjes vullen, de rand met melk bestrijken en afdekken met een uitgestoken dekseltje, aandrukken, weer met melk bestrijken, gaatje prikken en 22 minuten in een voor verwarmde oven van 200 graden bakken. Heerlijk! Gerechtigheid! Laat de vakantie maar beginnen!!



woensdag 15 december 2010

Torri di zucchine ripiene con crema di piselli


Ofwel een courgettetorentje gevuld met doperwtenroom en geroosterde amandelen,- dan weet je tenminste wat je eet!
Dit gerechtje is onderdeel van mijn vegetarisch kerstmenu en krijgt zijn plaats in de hors d'oeuvre  samen met de carpaccio di rapa rossa. Het is lekker en vult best nog wel. Opgepast met de hoeveelheden dus.
Je hebt nodig voor 6 stuks:
  • 1 flinke courgette
  • 50 gram doperwten uit de diepvries (of vers)
  • ½ ui in plakken
  • 1 eetlepel crème frîache
  • 1 eetlepel romige geiten/schapenkaas
  • Kneepje citroensap
  • Peper en zout
  • Amandelsnippers

Snij de uiteinden van de courgette en verdeel die in drie gelijke stukken. Snij deze stukken overdwars schuin in tweeën en hol ze uit met bolletjessteker.
Kook ze twee minuutjes in water en laat uitlekken.
Leg ze kort op een grillpan zodat er wat decoratieve zwarte randjes verschijnen. Rooster gelijk wat amandelsnippers mee.
Kook de erwten gaar met de ui. Verwijder de ui en pureer de erwten met de kaas en crème frîache. Breng op smaak met wat citroensap en peper en zout.
Vul de courgettetorentjes met het erwtenmengsel en decoreer met de amandelsnippers

maandag 13 december 2010

Gebakken tarbot op een bedje van gesmoorde groenten en drie bereidingen van de Hollandse garnaal.


Een week of wat geleden werd ik uitgenodigd door het Nederlands Visbureau om mee te doen aan de wedstrijd ‘Heerlijk hoofdgerecht met de Hollandse garnaal’ voor bloggers. Dat leek me een bijzonder leuke uitdaging, vooral omdat ik in Stellendam woon. Als ik namelijk buiten Goeree Overflakkee wel eens de naam Stellendam laat vallen, dan hoor ik steevast ‘Stellendamse garnalen!’ En precies, daar kennen veel mensen Stellendam van. Wij hebben een vissersvloot die elke zondag even na middernacht uitvaart en in de loop van de week weer binnenkomt om op de ‘vismijn’ ofwel de visafslag de vangst te verhandelen. Niet zelden krijg ik nog wel eens een plastic zak verse vis mee naar huis van een visser uit het dorp die net terug van zee is. Legio zijn ook de verhalen over het garnalenpellen. Vroeger pelden menig huisvrouw en haar kroost in de vrije uurtjes er wat bij om zodoende extra inkomsten binnen te krijgen. Nog steeds wordt er zelf gepeld, maar dan meer voor eigen gebruik. De ‘gornet’  ofwel garnaal zoals hij hier wordt genoemd, wordt hier veel gegeten en bijzonder gewaardeerd.
Ik kreeg van Jan, die uit een vissersfamilie komt, wat foto’s van vroeger. Je ziet zijn opa op de OD-6 netten boeten. Foto’s waar ik stil van kan worden. Vooral omdat ik bij wijze van spreke vanuit mijn raam de plek kan zien waar de foto’s genomen zijn.

Om je een idee te geven van het vissersbedrijf nu, heb ik wat foto’s gemaakt in de buitenhaven. Wat een verschil hè? Visserij is high-tech geworden.


Geen wonder dus dat ik enthousiast mijn gedachten de vrije loop liet. Ideeën genoeg maar hoe maak je een feestelijk hoofdgerecht van de Hollandse garnaal? Al gauw kwam ik tot onderstaand recept. 
Ik heb gekozen voor een perfect stukje vis dat geen opsmuk behoeft en een mooi tegenwicht vormt voor de drie garnaalbereidingen, een tarbot. Volgens Rick Stein is het misschien wel de lekkerste vis ter wereld. Het geeft stevige, dikke filets van sappig wit visvlees. De structuur is compact en ietwat geleiachtig waardoor het vlees na het koken sappig blijft en nooit droog smaakt. Om de garnaal de hoofdrol te geven die hij verdient heb ik voor de volgende drie bereidingen gekozen. Hij wordt gekookt en met de groenten gemengd, hij wordt in een koele smeltende gelei gepresenteerd, en hij komt terug in de warme romige espuma met een vleugje kardamom.  Samen met de vis en groente leveren ze een gevarieerd smaak en mondgevoel op. Bovendien geven de kleuren van de groente en de schuimige espuma een feestelijk uiterlijk aan dit gerecht. 
Ingrediënten voor vier personen: 
Voor de gelei:
  • 150 gram Hollandse garnalen
  • 2 blaadjes gelatine
  • 2 dl visbouillon van goede kwaliteit
  • 60 ml. Droge witte wijn 
  • Witte peper

Voor de espuma:
  • 1,5 dl slagroom
  • 1 dl visbouillon
  • 30 ml droge witte wijn
  • 5 kardamompeulen 
  • 30 gram garnalen
  • 1 gram Agar-agar ofwel 1 theelepel
  • Witte peper

Voor het groentegarnituur:
  • 2 middelgrote aardappelen
  • Een handje verse of diepvries erwtjes
  • Een kleine winterpeen
  • Twee stengels bleekselderij
  • Peper en zout
  • 80 gram garnalen

  • Vier mooi tarbotfilets
  • Bloem
  • Peper en zout

Bereidingswijze:
De gelei 
Begin ‘s ochtends met het maken van de gelei zodat die genoeg tijd heeft om in de koeling op te stijven. 
Voeg de visbouillon met de wijn samen en verwarm in een steelpan. Los de twee blaadjes in ijskoud water geweekte gelatine hier in op en laat afkoelen. Vul vier kleine vormpjes losjes met de garnalen en vul ze af met de gelei, nét voordat die gaat zetten. Plaats in de koeling.
Ik heb mijn vompjes bij Dille & Kamille gekocht die nog geen euro per stuk kosten. Zij hebben een inhoud van 75 ml, voldoen prima en zijn verder nog voor van alles en nog wat te gebruiken.
De espuma
Doe de visbouillon met witte wijn in een pan en voeg de open gesneden kardamom, de garnalen en de room er aan toe. Laat een kwartier rustig trekken op laag vuur. Voeg dan de agar-agar toe en laat een minuutje koken. Pureer het mengsel, zeef het, en doe het over in een siphon. Plaats de kleine spuitmond en gebruik 1 patroon. 

Het groentegarnituur 
Snij de peen, selderij en aardappel in even grote blokjes van ongeveer een halve centimeter. Smoor ze met de erwtjes en wat boter gaar in een gesloten pan. Meng op het allerlaatst de gekookte garnalen erdoor zodat ze op temperatuur komen. Breng op smaak met peper en zout.

Bak als laatste de vis. Dep de filets droog met wat keukenpapier en bestrooi ze licht met bloem. Kruid ze met peper en zout en en bak ze mooi bruin en precies gaar in wat olijfolie en boter.
Maak het bord op met de groente en leg de tarbot hierover heen. Haal de gelei uit de vormpjes en plaats met behulp van een paletmes of spatel op het bord. Spuit als laatste de espuma over de vis en serveer direct.
Je kunt de espuma eerder op de dag maken. Tegen de tijd dat je het gerecht gaat samen stellen zet je hem in een warm waterbad van ongeveer 60 graden, en hij staat na twintig minuten tot je beschikking.
Voor het gemak kun je ook een halve liter visbouillon maken en 1,5 dl wijn er aan toevoegen. Neem hiervan wat je nodig hebt voor de espuma en de gelei. Gemak dient de mens!
Martine van De Smaakboutique was zo vriendelijk mij een wijnadvies te geven bij dit gerecht. Zij dacht aan een Verdicchio dei Castelli di Jesi Classico. Een droge Italiaanse wijn, met een licht ‘botertje’ zoals Chardonnay dat ook kan hebben, maar dan zonder houtinvloeden.


Toen ik dit gerecht gemaakt had en samen met een paar Stellendammers aan tafel zat keken ze elkaar aan en zeiden ‘God in de waereld, wat is dát laekker!’ 
Wat dat nou precies betekent weet ik niet, maar het klinkt altijd heel gewichtig. Het viel in ieder geval goed in smaak.

zondag 12 december 2010

Finca la Piedra, Garnacha/Syrah 2009, Somontano

Ik hoor het mezelf de laatste tijd nogal eens zeggen,- een zinvol en bevredigend leven leiden. Dat klinkt misschien wat gewichtig, hoewel het toch algemeen beleefd wordt naar ik mag hopen. Ik wil hier niet zwaar op de hand zijn. Daarom stel ik dat een bevredigend leven leiden voor mij ook in houdt regelmatig een glas wijn te drinken! En om het zinvolle erbij te betrekken moest ik daar ook maar eens regelmatig over schrijven. Ik heb niet voor niets SWEN 1 en 2 achter de kiezen. Bovendien oefen ik regelmatig.
In het blad Perswijn is een rubriek met een selectie van de lekkerste wijnen die geproefd zijn in drie prijscategorieën. In de rubriek ‘beste koop’ stond deze keer een wijn die bij de Plus supermarkt te verkrijgen is. Die heb ik gekocht en daar wil ik het over hebben. Het is de Viñas del Vero, Garnacha/Syrah 2009, Somontano. Bij navraag bleek de wijn niet het etiket te hebben dat in Perswijn was afgebeeld maar wel aanwezig. De vermomming heeft mij niet om de tuin kunnen leiden, ik heb hem gevonden en gedronken. Als je de wijn ook wilt kopen kijk dan op de foto die ik genomen heb, die moet je hebben. 
De fles kost € 4,99 en ik heb er van genoten. Niet dat het een complexe wijn is, dat kan ook niet, maar hij schenkt je veel genot voor deze prijs. De wijn is in Spanje gemaakt en komt uit Somontana. Hij is zacht en heeft veel rood fruit, kersen en bessen. Je kunt een klein pepertje proeven wat ik altijd met de Syrah associeer. Met een alcoholpercentage van 13,5% blijft hij voor een Spaanse wijn aan de goede kant van het spectrum. Veel alcohol geeft nogal eens een zoetige impressie en bevordert niet de doordrinkbaarheid. Hij heeft door zijn zuren iets fris over zich. 
Het is geen kleine jongen, deze wijn. Je drinkt hem bij voorkeur met een belegen kaas of met rood vlees/wild. Ik proefde hem met een heel oude brokkelkaas en dat leverde niet de ideale combinatie op. Wel vond ik hem drie dagen na opening lekkerder geworden. 
Toen ik gisteren bij dezelfde Plus een pakje hertenbiefstukjes vond was mijn keus snel gemaakt. Dat moest ik proberen. Het leverde een heerlijke combinatie op. Ik betrapte me erop dat ik het liefst afwisselend een hapje biefstuk en een slokje wijn tot me wilde nemen. Ze werkten zo verrassend op elkaar in dat ik aan het garnituur geheel geen behoefte had.
Misschien is het wel een kerstwijn voor jou. Een goede wijn voor een schappelijke prijs die met een zo’n stukje vlees een waar genot vormt.



Als je een hertenbiefstukje bakt zoals ik heb gedaan, bak hem dan alsjeblieft niet te lang. De juiste cuisson is heel belangrijk. Het sausje maakte ik uit de hand. Biefstuk bakken en uit de pan nemen, afblussen met een scheut wijn, een klein beetje Herbes de Provence erbij, een lepeltje demi-glacepoeder, een scheutje room en op smaak brengen met peper en zout. Je kunt in een royale bui er ook nog een heel klein beetje stroop door doen, maar pas op dan je het dan niet te zoet maakt.
Related Posts with Thumbnails