donderdag 29 oktober 2009

Het boek: Tijm en Suikerbiet



Het heeft even geduurd maar het is er dan toch echt van gekomen. Bijna alle artikelen die ik op mijn blog gezet heb zijn nu ook in een boek gevat.

Ooit ben ik in een onbezonnen bui aan dit blog begonnen zonder me te realiseren wat voor plaats het in mijn leven zou innemen. Natuurlijk ook wat voor een plekje het soms in het leven van anderen zou innemen. Ik schrijf het voornamelijk voor mijn eigen plezier. Ik hou van koken, van eten, van schrijven en ook een beetje van fotograferen, en hier komt dat allemaal samen. Het leuke is dat dit blog me stimuleert om steeds nieuwe dingen uit te proberen. De anderhalf jaar dat ik bij de Cuisine Culinair gekookt heb maakte, net als dit blog, dat ik me ontwikkelde en dat gaf en geeft een goed gevoel. Ik kijk op een andere manier naar kookboeken en recepten en bruis van allerlei ideeën. Niet in de laatste plaats vind ik het leuk gelezen te worden al doe ik verder geen moeite om mijn blog te promoten. Bij deze dus nog maar eens een bedankje; leuk dat je zo af en toe eens komt kijken hier en dat je dit leest! Het geeft toch wel een bijzonder gevoel als ik bijvoorbeeld door Oud-vossemeer rijdt, door Antwerpen en Amsterdam en besef dat daar mensen wonen die iets gelezen hebben van dit blog. Zelfs uit Noord en Zuid-Amerika komen mensen kijken. Wie er in het Midden-oosten Nederlands kan lezen weet ik niet maar ook daar kent men Tijm & Suikerbiet.

Hoe leuk en inspirerend het ook allemaal is, ik verwacht niet de rest van mijn leven aan dit blog te schrijven. Eens houdt het op, en dan zou ik alles kwijt zijn. Om het resultaat van mijn inspanningen te behouden heb ik dit boek gemaakt. Ik hou van boeken en vind het toch, heel ouderwets, heerlijk een boek in handen te houden. Ik ben blijkbaar niet de enige want heel wat vrienden en kennissen wilden ook een exemplaar hebben.

Voor al diegenen die ik niet ken of eventueel vergeten ben en die het boek ook zouden willen hebben zet ik een link op mijn blog zodat ze het zelf bij de uitgever kunnen bestellen. Het werkt prima. Ik heb twee keer een proefdruk laten komen en inmiddels een stapel goede boeken. De boeken worden keurig binnen termijn bij je thuis bezorgd en zien er onberispelijk uit. Je kunt kiezen als je bestelt of je het met een harde of een zachte kaft wilt hebben. Afijn, als je nieuwsgierig bent kijk dan maar eens hier. Je kunt het boek zelfs doorbladeren.

Als je nog wat wilt vragen kun je me natuurlijk altijd mailen en als je het net als ik het leuk vind om een gesigneerd boek te bezitten, is dat natuurlijk ook altijd te regelen met behulp van een lekker etentje of thee met wat lekkers ;-)

maandag 26 oktober 2009

Kruidenboter


Even een tip die ik doorgeef. Ik hoorde een poosje geleden van iemand die bij ons kwam eten dat men in Duitsland vaak kruidenboter met peterselie en Zwitserse Strooikaas maakt. Dat leek me eigenlijk best lekker dus heb ik dat in het afgelopen weekeinde gemaakt.

Het smaakte prima en is in deze tijd van het jaar een heerlijke boter voor op een stukje brood. Hoeveelheden geef ik deze keer maar niet want per slot van rekening moet je toch proeven als je iets maakt en je eigen smaak volgen.

Ingrediënten: roomboter, peterselie, Zwitserse Strooikaas, peper en zout.

dinsdag 20 oktober 2009

Eieren Benedict

Heerlijk! Dit was nou een hapje dat ik al heel lang eens wilde maken maar dat er telkens maar niet van kwam. Je kunt het voor bij het ontbijt maken, maar ook voor bij de lunch. Kijk even mee met me.


Koop bij de supermarkt een zakje beschuitbollen en leg er eentje op een bord.


Bak wat ontbijtspek krokant uit en beleg daar die beschuitbol mee.



Pocheer een ei en leg dat op het spek.

Over pocheren kunnen mensen vreselijk ingewikkeld doen maar ik heb gewoon een bodem water in een pan met wat azijn aan de kook gebracht (kleine belletjes) en toen heel voorzichtig, maar in één beweging het ei met een soeplepel erin laten glijden. Twee minuutjes is genoeg.


Maak een hollandaise saus en schep die over het ei heen.

Ook weer zo iets waar mensen opvliegers van kunnen krijgen. Gewoon doen met een no-nonsense aanpak. Ik heb 60 gram boter laten smelten in de magnetron. In een pannetje heb ik een eetlepel citroensap (heb je ook voor het gemak zo’n klein geel plastic flesje?) en een eetlepel witte wijnazijn even op het vuur gezet totdat het begon te pruttelen. Ik heb toen het pannetje even in koud water gedompeld zodat ik het eigeel er bij kon voegen met wat peper en zout. (Je kunt ook een ander pannetje gebruiken maar dan moet je extra afwassen.) Klop dat met een garde goed los en voeg dan een heel klein beetje van de gesmolten boter toe. Blijf kloppen en voeg steeds een heel klein scheutje erbij totdat alle boter opgenomen is. Ik klopte dat overigens in een au-bain-marie pan, een pan boven kokend water dus. Pas op het eind werd de pan zo warm dat de saus begon te binden. Als hij lekker dik en romig is haal je de pan van de warmtebron.

Je kunt de saus best even laten staan en dan pas het ei pocheren, dat heb ik ook gedaan.


Aan tafel neem je een mes en steek je dat heel voorzichtig in de eidooier. Even kijken of hij niet gestold is. En ja hoor, zacht en weldadig baant het geel zich fluweelzacht naar buiten.

En dan moet je jezelf en alle calorieën maar vergeten en gaan eten. Genieten van het zachte broodje, de knapperige stukjes spek die zo lekker zout kunnen smaken, het goudgele eigeel met zijn volle onmiskenbare smaak en die heerlijke, rijke saus hollandaise.

Halverwege heb ik nog overwogen om in te treden bij een Benedictijnerklooster, als ze daar zo eten…



zaterdag 17 oktober 2009

Pompoensoep


Woensdagmiddag om één uur liep ik door stukje Rotterdam dat voor mijn gevoel zeer authentiek is, de Vlietlaan. Er waren een aantal Turkse winkels die allemaal hun fruit buiten hadden uitgestald. Mijn oog viel op een flespompoen die ik impulsief kocht. Ik heb er soep van gemaakt. We vonden hem allebei heel lekker en vol van smaak.


Wil je hem ook eens maken zet dan het volgende klaar.

wat olie en boter om in te bakken

een ui in ringen gesneden

2 tenen knoflook

2 theelepels kerriepoeder

een pond in stukjes gesneden en geschilde pompoen (zonder pitten)

6 dl water en 1 groentebouillontablet

wat gedroogde koriander en peterselie

een half blikje kokosmelk

en peper


Doe de boter en olie in de pan en bak daar zachtjes de ui, knoflook met de kerrie in. Voeg na een poosje de pompoen toe met de groentebouillon en de kruiden.

Laat dit 20 minuten koken totdat de pompoen gaar is en pureer de soep dan.

Voeg de kokosmelk toe en proef of er nog peper en eventueel zout bij moet.

woensdag 14 oktober 2009

Nonnenscheten


De naam is niet van mijn hand en ook niet van Guido Gezelle. Ik bied bij voorbaat mijn excuses aan voor deze taal op mijn blog maar deze zalige lekkernijen heten nu eenmaal zo. Ik heb het boek van Françoise Bernard in Nederlandse vertaling een weekje of wat te leen en dáár worden ze ook zo genoemd.

Het principe is eenvoudig. Maak een soesjesbeslag en laat dit met twee lepeltjes voorzichtig in frituurvet van 190 graden glijden. Eventjes laten bakken en dan omkeren. Met een schuimspaan haal je ze eruit en laat je ze uitlekken op wat keukenpapier. Bestrooi ze met poedersuiker en je hebt een heerlijk hapje voor bij de thee.



















Ik heb niet het recept van Bernard genomen maar mijn eigen recept voor soesjes. Ik heb de hoeveelheden gehalveerd en dat leverde het bord op de foto op plus naar een aardig restje. Toen het bord leeg was had ik spijt dat ik dat restje ook niet gebakken had. Je blijft ervan eten.


125 gram bloem

100 gram boter

15 gram suiker

3 gram zout

2 dl water

4 eieren


Breng het water met het zout, suiker en de boter aan de kook voeg dan, van het vuur af, in één de bloem toe. Meng goed tot een homogeen mengsel en blijf hierna nog twee minuten op zeer laag vuur doorroeren. Drogen, heet dit in het vak. Voeg dan, weer van het vuur af één voor één de eieren toe en blijf roeren totdat ze helemaal opgenomen zijn.

Nu is het beslag klaar om ongeveer 30 soesjes van te bakken of mee te frituren.


En lieve dames nonnetjes, zit u er alstublieft niet mee, ze ruiken heerlijk!

zaterdag 10 oktober 2009

Chocolade-saté met een espuma van sinaasappel

Zoals de naam al doet vermoeden is dit een gecompliceerd gerechtje geworden. Ik wilde een nagerecht met chocolade maken om iemand eens de combinatie van chocolade en Pedro Ximenes te laten proeven. Een verrukkelijke overigens, maar dit terzijde. Bovendien wilde ik een espuma verwerken in dit gerecht. Een ideetje wat ik ooit ergens op het internet was tegen gekomen maar niet meer terug kon vinden was de basis.


Denk nou niet dat alles hier zonder slag of stoot even gelukkig uit de keuken komt. Ik had het volgende bedacht. Ik strijk wat getempereerde chocolade heel dun uit op bakpapier, en steek daar als het hard geworden is met behulp van mijn kookring vliesdunne rondjes uit. Dit lukte, ja heus!


Ik zou een laagje chocomousse op het eerste rondje leggen, weer een rondje erop maar nu opgespoten met een espuma, dan het laatste rondje erop met wat mooie frambozen en een elegant toefje espuma in het midden. Leuk bedacht, smaakte lekker maar was niet presentabel. Voordat ik goed en wel aan het tweede bordje begon was mijn eerste torentje al scheef weggezakt.


Ik geef niet zo gauw op dus ik probeerde het nogmaals.


Ik moest het over een andere boeg gaan gooien, het idee van de saté kwam weer boven.

Ik sneed dit keer geen rondjes maar rechthoekjes uit mijn chocolade waar ik in het midden een gaatje maakte. Ik vulde die met de mousse en reeg ze aan een chocoladestokje, een chocomikado wat je blijkbaar in de supermarkt kunt kopen. Hier tussen spuitte ik mijn espuma. Het geheel werd afgerond met wat chocopareltjes van de Xenos.

Ik moet zeggen, de smaak is goed, de presentatie nog niet. Het is een behoorlijk gedoe om de chocolademousse tussen die breekbare plakjes te krijgen en ze daarna op de mikado te rijgen zonder dat er iets breekt of de mousse ‘geplet’ wordt. Om nog maar te zwijgen over hoe je bord schoon moet houden terwijl je het gerecht erop presenteert.

Als ik wat meer geoefend heb krijg je nog een foto van de meer geslaagde versie van me (het moet toch de doen zijn?).


De chocolade plakjes

Smelt wat chocolade, een handje korreltjes in mijn geval maar een grote reep is ook voldoende, en verwarm dit tot ongeveer 50 graden. Laat afkoelen tot 28 graden en verwarm weer tot 31 graden. Nu is de chocolade getempereerd en goed verwerkbaar.

Strijk het met een paletmes heel dun uit op bakpapier en laat hard worden. Snijd er met een scherp mes vierkantjes uit.

Ze zijn zo dun dat je met een bbq-spies er gemakkelijk een gaatje in kunt prikken.


De chocolademousse

Die heb ik gekocht. Als ik het zelf maak bevat het rauw ei en dat is gevaarlijk in verband met de salmonella bacterie.


De espuma

verwarm 4 dl sinaasappelsap met 2 dl slagroom, 50 gram witte basterdsuiker, 3 eetlepels gembersap en 3 kruidnageltjes in pan en laat dit even trekken.

Los hier twee geweekte blaadjes gelatine in op en werk er 2 eierdooiers door.

Zeef het mengsel, giet het in de Kidde en gebruik 1 gaspatroon. Bewaar liggend minstens een paar uur voor gebruik in de koeling.


Stel het gerecht samen zoals op de foto en werk af met een spatje gembersap en wat chocoladeparels.

dinsdag 6 oktober 2009

Venkelsoep met Vermouth


Dit weekeinde kregen wij vrienden te lunchen en ik wilde er eens flink werk van maken. Op het menu stond een venkelsoep met Vermouth, daarna volgde een créme brûlée van groene asperges met Parmezaanse kaas waarvan je het recept hier kunt vinden, aansluitend serveerde ik een salade met eendenlever die ik uit Frankrijk had meegebracht en het sluitstuk werd gevormd door een chocolade-saté met een espuma van sinaasappel. Dat zijn dus de recepten die je hier in de toekomst van me kunt verwachten.

Omdat onze gasten niet vies waren van een goed glas wijn (ze hadden in het verleden in wijn gehandeld) dronken we er een prachtige chardonnay bij die als een oude generaal behangen was met allerlei stickers die de gewonnen medailles weerspiegelden, en een heerlijke Monbazillac die ik ook uit Frankrijk had meegenomen. Ik had zelfs nog een flesje PX koud staan maar die heeft het overleefd omdat de alcoholische gevarenzone in zicht kwam.

Geloof me, het was allemaal best te doen.


Het eerste recept is dus de soep. Ik wilde een licht soepje dat net even anders was dan de doorsnee soepjes. Bij venkel denk ik in eerste instantie aan Pernod, maar in dit recept werd gebruik gemaakt Vermouth. Je zou hem natuurlijk ook kunnen vervangen door een droge witte wijn. Maar ik was wel ingenomen met de Vermouth omdat hij een kruidigheid toevoegde die ik erg lekker vond. Hij smaakte prima. Zo’n soepje dat iedereen wel lust maar toch net even anders is en waarvan je de smaak niet zo één twee drie kunt thuisbrengen.


Snij een ui fijn en bak hem glazig in wat olie en boter. Na een paar minuten volgden twee klein gesneden teentjes knoflook de ui (ik ben altijd bang dat ze verbranden als ik ze tegelijkertijd met de ui in de pan doe), en laat je die even mee bakken.

Dan voeg je 500 gram grof gesneden venkel toe met 750 ml water en 2 groentebouillonblokjes. Je laat dit een kwartiertje zachtjes koken tot de groente gaar is.

Pureer de soep en voeg dan 1,5 dl Vermouth toe en een scheutje slagroom (in dit geval een halve dl). Breng op smaak met peper en eventueel zout. Laat nog even doorwarmen en garneer met wat plukjes venkelgroen in het bord.


Nog even over die Vermouth hè. Als er een fles open gaat moet ik natuurlijk proeven wat erin zit. Zo ook met deze Vermouth. Ken je het drankje? Ik alleen van naam, van heel vroeger, toen de mensen dat nog dronken. Nou ja, het wordt nog steeds gedronken want na enig zoeken kon ik het gewoon vinden in het schap van de supermarkt.

Ik moet zeggen dat het wel even wennen was. Na zoveel wijn gedronken te hebben waarbij ik al proevend op zoek ben naar de nuance was dit wel een wat overrompelende ervaring. Alles is zo overtrokken dat het me deed denken aan foto’s van actrices uit de negentiende eeuw. Grootse geëxcalteerde gebaren, dramatische gewaden in de wind en een onnatuurlijke gelaatsuitdrukking die zwaar in de schmink zit. Misschien is de vergelijking met een ‘drag-queen’ wat eigentijdser. Een meer dan uitbundige kruidigheid, een niet te missen bitter in de afdronk, het is me allemaal wat teveel om het in het glas te waarderen.

Maar in de pan weet ik er wel raad mee. Zondag déglaceerde ik mijn braadpan met een scheutje en dat leverde een heerlijke jus op. Wel oppassen geblazen, want ik kreeg een steekvlam die mijn wenkbrauwen halveerde en mijn kuif millimeterde. Ik was zo verbouwereerd dat het even duurde voordat ik de afzuigkap uitdeed. Gelukkig geen ongelukken gebeurd. Bovendien zegt iedereen tegen me dat ik er tien jaar jonger uitzie.

Related Posts with Thumbnails