En zo gebeurde het,

op een gewone dag na Pasen dat er ineens weer een berichtje op Tijm & Suikerbiet verscheen. Wat is me dat een tijd geleden. 

Ineens ging het vriezen, en gingen de Suikerbietjes met hun wollen mutsjes op, schaatsen. Baantjes trekken, tochten maken, maar koken? Ho maar! 

En het werd vakantie. Soms is dat een tijd, als ik thuis blijf, om te koken en nieuwe dingen uit te proberen. Maar nee, de Suikerbietjes trokken over de grens en aten daar alles wat los en vast zat, maar zelf koken? Ho maar!

Ik kreeg het druk, verloor me daarnaast in andere interessante zaken, en zelf koken? Jawel, maar het waren recepten uit de oude doos. Niet geschikt om opnieuw te publiceren op T&S. Dat is wel leuk trouwens, te bedenken wat ook al weer zo lekker was en dat weer eens te maken. Ik kook niet zo veel, en als ik dan iets maak, is het vaak iets nieuws voor T&S. Zo kom je dan wel vooruit in het leven, maar verlies je stilletjes aan de gerechten uit het oog waar je heimelijk verliefd op geworden was. 

Na verloop van tijd kwamen de vragen, de aanmoedigingen, de e-mailtjes. Wat een heerlijk warm gevoel geeft dat, als ik daaraan terug denk, dat al die bekende en onbekende mensen blijken van meeleven gaven. 

En nu ben ik er weer! Terug van weggeweest, met het voornemen om weer regelmatig te publiceren. Zij het dat ik niet meer om de dag iets nieuws breng zoals voorheen, maar hopelijk wel één a twee keer per week. 

Ik heb er zin in, en hoop dat jij weer wat inspiratie op kan doen als je weer komt buurten.

Hartelijke groeten,

Theo