De 100-daagse oorlog

Je kunt heerlijk wandelen in de Elzas. Denk nou niet dat ik ga vertellen dat het pad langs oude slagvelden en begraafplaatsen leidt, nee, het voert je door wijngaarden naar dorpjes en kleine stadjes. Je kunt bijvoorbeeld de route ‘Sentier Viticole des Grands Crus’ lopen. Voor een wijnliefhebber een bijzondere wandeling want je komt door wijngaarden die bijzondere wijnen opleveren. Ze hebben net iets meer dan hun gewone broeders omdat bijvoorbeeld de ligging of de grondsoort meer bijdragen tot een grote wijn. Ik zag het er eerlijk gezegd niet aan af maar het gaf me een voldaan gevoel dat ik niet zo maar een stukje liep, maar dat mijn voeten bevoorrechte grond betraden.

Het is er rustig op de paden. Temidden van uitgestrekte heuvels vol met wijnstokken kom je eigenlijk maar zelden iemand tegen. De schaarse tekens van leven kwamen van de wijnboeren die met de wijnstokken bezig waren. Er is namelijk een hoop werk te verzetten in een wijngaard. De tijd die een druif nodig heeft van begin tot pluk duurt ongeveer honderd dagen. De wijnboer moet nu alle zeilen bijzetten want er liggen heel wat gevaren op de loer. Vandaar dat men wel eens van de 100-daagse oorlog spreekt.

Afgezien van hagel die de druiven kunnen beschadigen kan ook regen op het verkeerde moment een ramp opleveren. Hevige regenval vlak voor de oogst kan gemakkelijk tot rotting leiden. Bovendien nemen de druiven dan veel water op wat ten koste kan gaan van de kwaliteit.

Bestrijding van schimmelziekten en insecten behoort ook tot het vaste repertoire van de wijnboer. Meeldauw is een gevreesde ziekte die met kopersulfaat bestreden wordt. Nadeel hiervan is dat in de klassieke wijngebieden grote hoeveelheden koper in de grond opgehoopt zijn.

Grijze rot of pourriture grise behoort ook tot de rampen omdat deze rotting slecht te bestrijden is.

Enkele insectenziekten zijn: de druifluis ofwel de phylloxera, Pierce’s disease en Flavencence doré. Er zijn verschillende methoden om hier iets tegen te doen. De boer kan het biologisch aanpakken en feromonen (natuurlijke geurstoffen) in de wijngaard brengen zodat de mannetjes in de war raken en de vrouwtjes niet meer bevruchten. Een hardvochtige aanpak als je er wat langer over nadenkt.

Hij kan ook natuurlijke vijanden van de insecten uitzetten. Bij nader inzien kent deze wijze van bestrijding tenminste twee kanten.

Tenslotte kan hij chemisch bestrijden. Een nadeel is dat insecten een grotere weerstand ontwikkelen en dat er steeds grotere hoeveelheden nodig zijn om effectief te bestrijden.

Voor de aardigheid heb ik op onze wandeling zomaar wat foto’s gemaakt die het snoeien en bestrijden laten zien.