Citroenschuitjes

Eindelijk weer eens een nieuw recept op mijn blog. Het leven met alle hectiek, uitdaging en verleidelijke zijpaden, is na de vakantie weer op volle kracht in gang. Niet zo vreemd dus dat ik in de afgelopen tijd weinig of geen nieuwe berichten heb geplaatst. Maar, daar komt verandering in. Om te beginnen met dit recept van citroenschuitjes.

Ik druk me wat oneerbiedig uit als ik over mijn ‘schuitjes’ spreek. Het komt door de vormpjes. Ik heb ze trouwens bij Duikelman gekocht in Amsterdam. Voor € 2,35 per stuk kocht ik er zes tartelettevormpjes die 12 x 5 cm meten. Ze zijn van prima kwaliteit en ook nog eens met een anti-aanbaklaag bekleed. Hier is het fijn mee te spelen. Het is wel een priegelspelletje, dus je bent gewaarschuwd!

Allereerst het deeg dan maar. Deze hoeveelheden zijn voor 250 gram. Je kunt er twaalf schuitjes mee bakken, of je bakt er zes en maakt van de rest van het deeg koekjes.

Klop in een kom 70 gram boter (op kamertemperatuur) met 50 gram suiker met een mixer romig. Voeg hier een half ei aan toe met eventueel wat vanille of een andere smaakmaker. (Ik heb wat pistache-essence gebruikt.) Klop weer goed door en voeg dan 100 gram bloem en 25 gram amandelpoeder toe. Klop opnieuw tot de massa homogeen is. Wikkel het deeg in plasticfolie en bewaar het een uurtje in de koeling totdat het goed koud is en klaar om te verwerken.

Ik heb het deeg dun uitgerold en daar, hééél voorzichtig mijn schuitjes mee bekleed. Prik met een vork wat gaatjes in de bodem en zet ze dan weer terug in de koeling zodat het deeg opnieuw goed koud wordt.

Doe er wat bakpapier in en vul ze zodat je ze blind kunt bakken. Reken op ongeveer 12 minuten op 200 graden.

Als je denkt dat het gepriegel hiermee ten einde is heb je het mis. Ze moeten er nog uit.

Die schuitjes zijn gloeiend heet. Niet met blote handen aan te pakken. Ovenhandschoenen werken hier niet, die zijn te grof. Gebruik dus één ovenhandschoen en het puntje van een mes. Meer verklap ik niet. Spreek je improvisatievermogen aan en oefen.

Nee hoor, het valt reuze mee. Zeker als je goede tartelettevormpjes hebt met een anti-aanbaklaag. Ze vallen er zo uit, maar je moet even een beginnetje maken.

Laat ze afkoelen op een rooster zodat ze krokant blijven.

De vulling is kinderspel, en dat bedoel ik letterlijk. Het is heel simpel en een wonder voor kinderoogjes wat er zich in de pan voltrekt.

Doe in een au-bain-marie pan: 45 gram suiker, 30 ml citroensap, 1 ei en 30 gram boter. Verwarm dit langzaam en blijf kloppen met een garde. De boter zal smelten, de suiker zal oplossen en het ei zal in de massa verdwijnen. Dan gaat het langzaam binden. Klop nog even door en vul met deze hoeveelheid zes schuitjes.

Zet ze dan nog even in de koeling en serveer ze.

Heel lekker, ik kan niet anders zeggen. Je krijgt een bros stukje gebak in de mond dat heerlijk contrasteert met de romige crème die zoet en fris tegelijk is. Met deze verhoudingen loopt de crème niet uit, maar is evenmin zo dik dat hij te snijden is.

Een volgende keer spuit ik er nog een laagje Italiaanse meringue overheen die ik met de brander wat kleur geef.

Ik zal ook nog wat meer vullingen hier geven zodat je wat kunt variëren als je de stap waagt ook een aantal tartelettevormpjes te kopen.