Varkensgehakt met bacon en prei, met een aardappel- bloemkool- kaaspuree

Een hele mond vol, letterlijk en figuurlijk. Hij ging erin als koek! 

Als het zo koud is kun je soms verlangen naar een eenpansmaaltijd of een ovenschotel die dampend op tafel komt en waaruit je kunt blijven scheppen om een gezonde honger te stillen. Dit is er zo één.

Ik geef eerst het boodschappenlijstje.

Voor 6 personen

• Voor de puree
• 850 g aardappelen, in stukken
• 300 g bloemkoolroosjes
• 75 dl halfvolle melk
• 50 g oude kaas, geraspt
• 2 theelepels grove mosterd
• Nootmuskaat, peper en zout

Voor de vulling

• 1 ui, gesnipperd
• 500 g varkensgehakt
• 150 g rugspek, in stukjes
• 2 preien, gehalveerd, gewassen en dun gesneden
• 2 el bloem
• 2-3 dl droge cider
• 1 theelepel grove mosterd
• zout en versgemalen zwarte peper

Als je dat zo allemaal om je heen verzameld ga je eens lekker aan de slag in de keuken.

Zet de aardappelen op en de bloemkoolroosjes in twee verschillende pannen.

Bak intussen het spek uit en fruit hierin de ui mee. Doe na verloop van tijd het gehakt in de pan en bak dat rul. Dan gaat de prei erbij die ook weer even meegebakken wordt waarna de bloem door de massa wordt gewerkt. Giet er dan de cider bij. Ik moet zeggen dat ik geen cider kon kopen bij AH en dus witte wijn heb gebruikt. Dat kan prima, al had ik het idee dat cider wel eens lekkerder geweest zou zijn. Ik heb ook wel een extra scheutje genomen. Ben je wat al te royaal geweest dan kun je het op het eind toch weer inkoken en je hebt een rijkere smaak. 

Maar goed, je laat deze massa garen en maakt intussen de aardappelpuree met de andere ingrediënten. Werk op het laatst voorzichtig de bloemkoolroosjes door de puree en probeer ze intact te laten, dan proef je er later meer van. 

Breng het gehaktmengsel op smaak met de mosterd en wat peper en zout. 

Doe dit in een ovenschaal, dek af met de puree en strooi er nog was kaas over. Ik ben zo vrij geweest daar parmezaanse voor te gebruiken.

Deze kolossale schotel heb ik nog een minuut of acht onder de gril gezet totdat de kaas wat bruin begon te worden. 

Toen klonk het sein ‘aanvallen!’