Place Saint-Pierre, Paris

Het is al weer langer dan een week geleden dat ik hier iets plaatste, 't komt omdat ik in Parijs was ;-)

Onderaan de lange trap die naar de Sacré-Cœur leidt, staat een draaimolen op een pleintje. Volgens mij worden deze draaimolens die je zo her en der in de stad kunt vinden, door de lokale overheid financieel ondersteund. Ze zijn niet winstgevend.

Ik ging op een bankje zitten met een crêpe au sucre die ik op de hoek gekocht had. Hij was heet, zelfs door het velletje keukenpapier dat er als servet omheen gevouwen was. 

Ik keek rond. Er liep een aantal zeer donkere jongens rond met gekleurde bandjes die ze probeerden te verkopen. Eéntje kwam naar het groepje Zweedse meisjes toe die op het bankje naast mij zat. 

‘Bonjour’ riep hij zijn witte tanden bloot lachend. ‘I like you!’

Er ging een gegil en gegiechel op door het groepje veertienjarigen. Een witblond meisje begon te blozen en keek hem uitdagend aan. Hij pakte haar hand terwijl hij op zijn knieën ging zitten en probeerde er een bandje omheen te knopen. Maar hij maakte geen kans in het gegil en geduw dat door het groepje ging. Hij stond weer op en riep op plagerige toon iets wat voor boe moest doorgaan en lokte daarmee nog meer kabaal uit. Lacherig liep hij weer naar zijn vrienden toe terwijl de vriendinnen in de vijfde versnelling door praatten en lachten.

Naast me stond de draaimolen nog steeds stil. In het hokje ernaast zat een dame te wachten op vrolijke kinderen en hun goedmoedige ouders. Maar ze had te lang gewacht. Ze keek met een nietsziende blik voor zich uit terwijl ze haar hoofd steunde in haar handen. Zelden heb ik zo’n naargeestig beeld gezien in dit vrolijk stukje Parijs. 

Opeens kwam er beweging in de mensenmassa die zich naar boven uitstrekte. Een aantal zwarte broeders met plastic tasjes in hun handen kwam naar beneden gestormd. Ze sprongen over hekjes heen en duwden in hun haast mensen opzij die verbaasd om zich heen keken. Bovenaan verschenen een aantal stoere agenten die de achtervolging inzetten. Niet dat ze heel veel haast maakten, maar ze straalden wel zekerheid en overwicht uit. 

Er wordt op deze trappen geen illegale alcohol verkocht, en dat is dat! Les policiers  hadden hun punt gemaakt en liepen weer terug naar hun auto. Waarschijnlijk herhaalde dit schouwspel zich enige malen per dag en werd het ernstig ingezet, waarna het lachend en ontspannen werd afgebouwd.

Intussen was er een klein jongetje gaan zitten op een houten paard van de draaimolen die zich in beweging had gezet. Hij keek met grote ogen naar de kleurige banken, paarden en gestoffeerde koetsjes om hem heen. Zijn moeder leek hij niet te zien, de Franse accordeonmuziek hoorde hij niet. Hij beleefde voor het eerst de sensatie van een draaimolen en was overdonderd. 

De dame had nu haar telefoon gepakt die haar nu tenminste een air gaf bezig te zijn.

Opeens fladderde een musje op me af en hapte stukjes uit mijn crêpe die ik tussen mijn knieën hield. Hij had niet de superieure beheersing van een kolibrie maar bleef toch lang genoeg voor mijn crêpe in de lucht om daar hap na hap uit te pikken. Het leek wel of hij stikte van het lachen, maar hij zag er ook een beetje brutaal uit.

Kst! Ik keek verrast en ongelovig op. Zat ik op mijn gemak de boel hier zo gade te slaan, en werd ik ineens meegezogen in de commotie van het Place Saint-Pierre!

Naast me zat iemand mij vriendelijk lachend aan te kijken.