Kerst komt er weer aan en dus overdenk ik in die verloren momenten wat we dit jaar op het menu zullen zetten. Zo liep ik onlangs in Oostvoorne een prachtige groentewinkel binnen en zag daar truffelaardappelen liggen. Op dat ogenblik gingen er bellen rinkelen. Mijn mondhoeken krulden omhoog en ik keek om hem heen of er iemand was die mijn glimlach kan beantwoorden,- ik stond voor een kistje truffelaardappelen! Ik heb mijn telefoon gepakt om er een foto van te nemen.
Lang geleden hadden we dit gerecht bij vrienden gegeten. Omdat ik mijn telefoon toch in mijn handen had, heb ik ze gelijk gebeld om nog eens navraag te doen. Kortom, ik heb nu een kopie van dat recept maar ik kan je niet zeggen uit welke bron het afkomstig is. Het maakt overigens niet veel uit want ik heb er toch weer wat aan veranderd, als is het niet veel.
Neem twee à drie coquilles per persoon, bestrijk die met wat olie en gril ze kort op de grillpan.
Snij de witlof doormidden, verwijder de bittere kern. Neem een paar mooie blaadjes en snij die in dunne reepjes. Wentel ze door wat citroensap.
Kook een à twee truffelaardappeltjes in de schil niet al te gaar en laat ze afkoelen. Je kunt nu vrij gemakkelijk de schil er af halen. Snij ze in dunne reepjes.
Maak het bord op. Leg in het midden wat van de witlof en de aardappel en besprenkel dit met een vinaigrette.
Die maak je als volgt. Mix twee eetlepels Balsamico azijn, twee eetlepels truffelolie, 4 eetlepels olijfolie en wat zout en peper door elkaar. Je snapt dat ik bij dit luxe gerechtje de beste olie en azijn gebruikt heb die ik kon vinden. Het zou zonde zijn om een truffelolie van de Xenos te gebruiken. Ik wil die zaak niet te kort doen maar topkwaliteit vind ik daar niet. En dat is wel wat ik voor dit exquise gerecht wil hebben.
Leg op deze salade de warme truffels en bestrooi ze met wat mooi zeezout, ik mijn geval is dat Maldon.
Presenteer het gerecht en begin dan eerst eens met ruiken. Laat de overheerlijke geur van truffel tot je doordringen, onvergelijkbaar met wat dan ook. En die combineert dan met een verrukkelijke Balsamico azijn. Rijpe tonen, die in de neus samenvloeien en een machtig akkoord vormen.
Kijk dan eens naar de prachtige combinatie van de roomwitte coquilles en de paarse truffelaardappel, de blanke witlof met nog een zweempje groen eraan. Ik persoonlijk kijk dan ook nog altijd even naar wat glinsterende zoutkristalletjes, en kan me bovenmatig verheugen op wat gaat komen.
Wat dan volgt stelt niet teleur. Het gerecht heeft een bittertje van de witlof, een zuurtje van de citroensap en bovendien het luxe zuur van de Balsamico azijn. Het romige van de coquilles dat fenomenaal ondersteund wordt door de filmende vinaigrette. Het is geraffineerd eenvoudig, misschien een cliché, maar in dit geval helemaal waar.
Een pracht van een kerstgerechtje, maar ik ga het niet maken!
Nee, er is iets tussen gekomen. Toen ik dit weekeind in Duitsland was zag ik een kookboek van Hubert Obendorfer liggen. Ik was verkocht. Verloren, reddeloos… Ik lig er wakker van.
Nou ja, wakker… Ik wil wel eens proberen of ik dat niveau van koken kan evenaren. Het wordt mijn ultieme kerstuitdaging. Ik ga elk gerecht hier uit de doeken doen.
Stay tuned!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten