Ach… het leek zo’n leuk idee. Ik zag de Franse patissier Felder in de weer met eierdoosjes en chocolade. Hij nam een plastic doosje waar eieren in gezeten hadden en besmeerde de holletjes van één helft met chocolade, zette die even in de koeling, zette er een tweede laag overheen, waarna ze een half uur in de vriezer gingen.
Hij maakte ook nog een mooie karamel, om die fantastische chocoladecups mee te vullen.
Het duurde even voordat ik hier plastic eierdoosjes zag maar op een goede dag ging bij AH de zon op. Daar kon ik tien grote witte eieren in een plastic doosje kopen. Tien, en groot. Dat is voor een tweepersoonshuishouden nogal wat, zeker als je er nog een stel hebt staan. Maar goed, ik kocht ze en begon.
Eerst de chocolade tempereren en het plastic doosje schoonmaken. Toen ging met een kwastje het eerste laagje erin. Leuk, dat lukte nog wel. Tweede laagje ging ook nog, al begon ik me af te vragen of het plan wel zou lukken. Waar hou je op met kwasten? Hoe dik moet het erop? De doos verdween in de vriezer en ik begon aan de karamel.
Halve hoeveelheid genomen van het recept, want je moet het tenslotte ook nog allemaal op eten. Suiker gesmolten in de pan, beetje honing erbij en daarna wat slagroom. Dat moet dan nog twee minuten koken waarna je de pan van het vuur neemt en wat boter toevoegt en een snufje zeezout. Maar de suiker loste niet op in de slagroom, ook niet na twee minuten koken en roeren. Blijven roeren dus. Eerst met een lepel, toen met een vork. Klonten. Alles plakte. Boter erbij, misschien dat dat wat soelaas zou bieden. Het leek er eerst op, maar al gauw ging het vet zich afscheiden en dreef in een dikke laag bovenop. Het werd een vette dikke brij, met klonten. Deze slag verloren, de vriezer in om mijn cups los te werken.
Die kwamen er niet uit. Ik heb ze allemaal stuk voor stuk met een andere methodiek geprobeerd los te maken. Ik kreeg alleen maar schilfers en gruis op het aanrecht. Wel mooi glanzend, wat het spul was goed getempereerd.
Toen heb ik een handje chocoladeflinters genomen en die met een hap karamel in mijn mond gestoken…
Lekker, dat wel, eigenlijk een hele lekkere combinatie, maar door mij niet uit te voeren.
Het leek me zo leuk om eens cup te maken en geen bonbonvorm te gebruiken. Maar volgende keer gebruik ik gewoon mijn vorm, maak nog een keer die karamel (waarvoor ik me eerst eens ga inlezen) en maak er gewoon bonbons van.
Die zullen zeker smaken!
Posts
4 opmerkingen:
Hallo Theo,
Je moet eerst de suiker met een beetje water laten koken, zonder te roeren en als de karamel amberkleurig is(de kleur moet niet te bleek zijn, want dan is er bijna geen karamelsmaak en niet te donker, want dan wordt het bitter) dan pas de boter en slagroom toevoegen en heel goed roeren en uitkijken voor het spetteren. Zie mijn recept brownietaart met karamel en pinda's.
Lijkt mij ook lekker om die bonbons te maken uit jouw bonbonvorm en te vullen met een overheerlijke karamel. Volgende keer gaat het vast lukken.
Fijn weekend, Caroline
Door al jullie berichten heb ik er weer een hobby bij ..... bonbons maken. En ik heb mijzelf nog wel zolang tegen kunnen houden. Want het probleem is dat het ook weer opgegeten moet worden. Bedankt hoor!
Het enige wat ik weet uit overlevering (papa was kok/banketbakker) is het volgende: tijdens het maken van caramel NOOIT roeren, slechts walsen met de pan. Ik zeg maar na ;-)
Ik weet het Nell, nooit roeren. Dat heb ik ook niet gedaan, maar misschien was de halve hoeveelheid wel niet zo'n goed idee. Ik zou niet weten waarom, maar goed, iets anders kan ik ook niet bedenken. Bedankt voor de tip in ieder geval.
Ik hou jullie op de hoogte!
Een reactie posten