Clafoutis met aardbeien

We zijn vorige week in de Limousin, Frankrijk, geweest. Om precies te zijn in de Corrèze. Het is een prachtige streek met veel groene heuvels waar overal het beroemde runderras graast. Een heerlijke streek om te vertoeven en zo als overal in Frankrijk veel liefde voor de keuken. Ik herinner me een heerlijk lunch in Limoges. Een oud pleintje, wat eenvoudige tafels en stoeltjes en heel veel fransen die op hun gemak deden waar ze goed in zijn: eten. Ik nam een tarte a l’ognoin met een groene salade erbij. ‘Une verre rouge?’, vroeg de garçon op vriendelijke toon. Hij deed er nog een uitstekende wijnsuggestie bij, une Bergerac? Toen dit op was keek hij me schattend aan. ‘Une mousse au chocolat?, du maison?’, zijn wenkbrauwen gingen erbij omhoog en er speelde een glimlach om zijn lippen. Hij kende zijn klantjes. ‘hmm, j’adore…’. Toen dat op was speelde hij het recht op de man af. ‘Un Armagnac?’, zijn hoofd ging daarbij iets opzij. Het effect was zeer overtuigend moet ik zeggen.
Afin, om nog eens terug te denken aan de Limousin heb ik een clafoutis gemaakt. Het is een mooie naam voor een dikke pannenkoek met fruit. In de Limousin gebruiken ze er altijd kersen voor. Ik had nog wat aardbeien staan en daar zijn ze in de rest van Frankrijk ook niet vies van, dus wat hield me tegen.
Ik nam mijn in Limoges gekochte schaaltjes en vette die in met wat boter. Ik maakte wat aardbeien schoon en sneed de grootste in tweeën.
Toen het beslag. Neem een ei en klop dat met 25 gram suiker. Werk er 40 gram bloem doorheen en als dat goed gemengd is gaat er nog 80 ml melk doorheen met wat zout. Deze volgorde zorgt ervoor dat de kans op klontjes in het beslag kleiner is.
Dit goot ik in de schaaltjes die ik 25 minuten op 180 graden in de oven zette.
Controleer altijd even of het gebak gaar is en laat het iets afkoelen. Dan gaat er nog wat poedersuiker overheen.
Als je van poffertjes houdt, of pannenkoeken, Kaiserschmarren, of iets in die trant dan is met dit gerecht je dag gemaakt!