Venkelsoep met Vermouth

Dit weekeinde kregen wij vrienden te lunchen en ik wilde er eens flink werk van maken. Op het menu stond een venkelsoep met Vermouth, daarna volgde een créme brûlée van groene asperges met Parmezaanse kaas waarvan je het recept hier kunt vinden, aansluitend serveerde ik een salade met eendenlever die ik uit Frankrijk had meegebracht en het sluitstuk werd gevormd door een chocolade-saté met een espuma van sinaasappel. Dat zijn dus de recepten die je hier in de toekomst van me kunt verwachten.

Omdat onze gasten niet vies waren van een goed glas wijn (ze hadden in het verleden in wijn gehandeld) dronken we er een prachtige chardonnay bij die als een oude generaal behangen was met allerlei stickers die de gewonnen medailles weerspiegelden, en een heerlijke Monbazillac die ik ook uit Frankrijk had meegenomen. Ik had zelfs nog een flesje PX koud staan maar die heeft het overleefd omdat de alcoholische gevarenzone in zicht kwam.

Geloof me, het was allemaal best te doen.

Het eerste recept is dus de soep. Ik wilde een licht soepje dat net even anders was dan de doorsnee soepjes. Bij venkel denk ik in eerste instantie aan Pernod, maar in dit recept werd gebruik gemaakt Vermouth. Je zou hem natuurlijk ook kunnen vervangen door een droge witte wijn. Maar ik was wel ingenomen met de Vermouth omdat hij een kruidigheid toevoegde die ik erg lekker vond. Hij smaakte prima. Zo’n soepje dat iedereen wel lust maar toch net even anders is en waarvan je de smaak niet zo één twee drie kunt thuisbrengen.

Snij een ui fijn en bak hem glazig in wat olie en boter. Na een paar minuten volgden twee klein gesneden teentjes knoflook de ui (ik ben altijd bang dat ze verbranden als ik ze tegelijkertijd met de ui in de pan doe), en laat je die even mee bakken.

Dan voeg je 500 gram grof gesneden venkel toe met 750 ml water en 2 groentebouillonblokjes. Je laat dit een kwartiertje zachtjes koken tot de groente gaar is.

Pureer de soep en voeg dan 1,5 dl Vermouth toe en een scheutje slagroom (in dit geval een halve dl). Breng op smaak met peper en eventueel zout. Laat nog even doorwarmen en garneer met wat plukjes venkelgroen in het bord.

Nog even over die Vermouth hè. Als er een fles open gaat moet ik natuurlijk proeven wat erin zit. Zo ook met deze Vermouth. Ken je het drankje? Ik alleen van naam, van heel vroeger, toen de mensen dat nog dronken. Nou ja, het wordt nog steeds gedronken want na enig zoeken kon ik het gewoon vinden in het schap van de supermarkt.

Ik moet zeggen dat het wel even wennen was. Na zoveel wijn gedronken te hebben waarbij ik al proevend op zoek ben naar de nuance was dit wel een wat overrompelende ervaring. Alles is zo overtrokken dat het me deed denken aan foto’s van actrices uit de negentiende eeuw. Grootse geëxcalteerde gebaren, dramatische gewaden in de wind en een onnatuurlijke gelaatsuitdrukking die zwaar in de schmink zit. Misschien is de vergelijking met een ‘drag-queen’ wat eigentijdser. Een meer dan uitbundige kruidigheid, een niet te missen bitter in de afdronk, het is me allemaal wat teveel om het in het glas te waarderen.

Maar in de pan weet ik er wel raad mee. Zondag déglaceerde ik mijn braadpan met een scheutje en dat leverde een heerlijke jus op. Wel oppassen geblazen, want ik kreeg een steekvlam die mijn wenkbrauwen halveerde en mijn kuif millimeterde. Ik was zo verbouwereerd dat het even duurde voordat ik de afzuigkap uitdeed. Gelukkig geen ongelukken gebeurd. Bovendien zegt iedereen tegen me dat ik er tien jaar jonger uitzie.