De naam is niet van mijn hand en ook niet van Guido Gezelle. Ik bied bij voorbaat mijn excuses aan voor deze taal op mijn blog maar deze zalige lekkernijen heten nu eenmaal zo. Ik heb het boek van Françoise Bernard in Nederlandse vertaling een weekje of wat te leen en dáár worden ze ook zo genoemd.
Het principe is eenvoudig. Maak een soesjesbeslag en laat dit met twee lepeltjes voorzichtig in frituurvet van 190 graden glijden. Eventjes laten bakken en dan omkeren. Met een schuimspaan haal je ze eruit en laat je ze uitlekken op wat keukenpapier. Bestrooi ze met poedersuiker en je hebt een heerlijk hapje voor bij de thee.
Ik heb niet het recept van Bernard genomen maar mijn eigen recept voor soesjes. Ik heb de hoeveelheden gehalveerd en dat leverde het bord op de foto op plus naar een aardig restje. Toen het bord leeg was had ik spijt dat ik dat restje ook niet gebakken had. Je blijft ervan eten.
125 gram bloem
100 gram boter
15 gram suiker
3 gram zout
2 dl water
4 eieren
Breng het water met het zout, suiker en de boter aan de kook voeg dan, van het vuur af, in één de bloem toe. Meng goed tot een homogeen mengsel en blijf hierna nog twee minuten op zeer laag vuur doorroeren. Drogen, heet dit in het vak. Voeg dan, weer van het vuur af één voor één de eieren toe en blijf roeren totdat ze helemaal opgenomen zijn.
Nu is het beslag klaar om ongeveer 30 soesjes van te bakken of mee te frituren.
En lieve dames nonnetjes, zit u er alstublieft niet mee, ze ruiken heerlijk!
1 opmerking:
Ik denk dat wij die in Belië gewoon oliebollen noemen...
wordt vaak gegeten en verkocht op de kermis...
Een reactie posten