Ik zat net lekker in mijn stoel en wilde een gesprek starten met de gastheer die uit het ziekenhuis ontslagen was. Ineens stond links boven me de gastvrouw die met een blik van ik-ken-mijn-klantjes vriendelijk lachend naar me keek.
'Wil je een glas rood-witte wijn Theo? Hij is heerlijk! Ik heb hem zelf gemaakt.'
Ik keek misschien een beetje onnozel.
'Echt, hij is heel lekker, ik heb wat rode en witte wijn bij elkaar gedaan. Hij staat in de ijskast.'
In een flits herinnerde ik me haar ook zo heerlijke zelfgemaakte jam en thee. Restverwerking, ik zei het al, staat hoog in mijn vaandel, maar ik vermoedde dat hier een soort schraperige zuinigheid met koelbloedigheid hand in hand ging. Ik had een visioen van restjes verschraalde wijn die morsig bij elkaar in een fles gegoten waren. Ik zag het schudden voor me, en de vlekken op het etiket.
Ze nam me weifelend op.
'Of heb je liever rode wijn? Die staat ook in de ijskast' voegde ze er gedecideerd aan toe.
'Ja lekker, doe die maar' zei ik enigszins verwezen.
Even later kreeg ik een klein beslagen glaasje rode wijn dat tot de rand was vol geschonken.
'Ah... dank u wel.'
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten