Het is heerlijk! Het is simpel, het is goedkoop, het is van moeders! Ja, ik geef het eerlijk toe, dit recept komt niet uit mijn doos. Maar het is zo goed dat het gewoonweg op mijn blog moet.
Het is goedkoop omdat een cake geen dure ingrediënten vraagt. De Amaretti kun je bij de Xenos kopen en kosten geloof ik een euro. (Voor zo iets lekkers!!)
Het is simpel als je een paar regeltjes in acht houdt, die lees je verderop.
Het is heerlijk, nee, verrukkelijk, omdat de cake een heerlijk parfum heeft, de zalige zoete smaak van Amaretti en een verleidelijk mondgevoel geeft door de zachtheid van de cake en het knapperige van het korstje. Het mooie aan deze krokante bovenlaag is dat hij na een paar dagen nog altijd even knapperig is. Goh, wat zou ik hier een hoop uitroeptekens kunnen gebruiken! Oeps, al weer een!
Wat heeft moeders gedaan?
Zij nam 200 gram zelfrijzend bakmeel, 200 gram witte basterdsuiker, 200 gram boter op kamertemperatuur en 4 eieren, ook op kamertemperatuur.
Zij klopte eerst de boter zacht met de suiker totdat het mengsel wit en romig was. Toen gingen al kloppende één voor één de eieren erbij. Wees geduldig, pas als het ei volledig is opgenomen kun je het volgende ei toevoegen. Dan wordt het zelfrijzend bakmeel boven de kom gezeefd en door het mengsel geklopt. Zij klopte vast nog even op middelhoge snelheid door om meer lucht in het beslag te krijgen. Had ze een extra luchtige cake willen maken dan had ze voor het vullen van de vorm nog twee eetlepels warm water door het beslag gemengd. Deze keer ging er echter anderhalve lepel Amaretto doorheen.
De vorm heeft ze ingevet en met bloem bestuifd. Daarna is hij met het beslag gevuld en heeft ze de bovenkant bedekt met klein gemaakte Amaretti koekjes! (Weer één, het is zo lekker!)
De cake is langzaam gegaard op 165 graden gedurende vijf kwartier.
Toen de cake afgekoeld was heeft zij de helft ervan liefdevol ingepakt en mij heel gelukkig gemaakt.
Dat zou jij natuurlijk ook kunnen doen, als je tenminste zo sterk bent om een stukje af te kunnen staan.
Het is goedkoop omdat een cake geen dure ingrediënten vraagt. De Amaretti kun je bij de Xenos kopen en kosten geloof ik een euro. (Voor zo iets lekkers!!)
Het is simpel als je een paar regeltjes in acht houdt, die lees je verderop.
Het is heerlijk, nee, verrukkelijk, omdat de cake een heerlijk parfum heeft, de zalige zoete smaak van Amaretti en een verleidelijk mondgevoel geeft door de zachtheid van de cake en het knapperige van het korstje. Het mooie aan deze krokante bovenlaag is dat hij na een paar dagen nog altijd even knapperig is. Goh, wat zou ik hier een hoop uitroeptekens kunnen gebruiken! Oeps, al weer een!
Wat heeft moeders gedaan?
Zij nam 200 gram zelfrijzend bakmeel, 200 gram witte basterdsuiker, 200 gram boter op kamertemperatuur en 4 eieren, ook op kamertemperatuur.
Zij klopte eerst de boter zacht met de suiker totdat het mengsel wit en romig was. Toen gingen al kloppende één voor één de eieren erbij. Wees geduldig, pas als het ei volledig is opgenomen kun je het volgende ei toevoegen. Dan wordt het zelfrijzend bakmeel boven de kom gezeefd en door het mengsel geklopt. Zij klopte vast nog even op middelhoge snelheid door om meer lucht in het beslag te krijgen. Had ze een extra luchtige cake willen maken dan had ze voor het vullen van de vorm nog twee eetlepels warm water door het beslag gemengd. Deze keer ging er echter anderhalve lepel Amaretto doorheen.
De vorm heeft ze ingevet en met bloem bestuifd. Daarna is hij met het beslag gevuld en heeft ze de bovenkant bedekt met klein gemaakte Amaretti koekjes! (Weer één, het is zo lekker!)
De cake is langzaam gegaard op 165 graden gedurende vijf kwartier.
Toen de cake afgekoeld was heeft zij de helft ervan liefdevol ingepakt en mij heel gelukkig gemaakt.
Dat zou jij natuurlijk ook kunnen doen, als je tenminste zo sterk bent om een stukje af te kunnen staan.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten