Afgelopen weekend was een kostbaar weekend. Ik was al flink door gezakt met mijn pizzasteen en pastaroller toen ik in de Beethovenstraat in Amsterdam mijn favoriete Oud-Zuid-Boekenwinkeltje in liep. (Ik heb heel veel van dit soort favoriete boekenwinkeltjes.) Terwijl ik door alle aanbiedingen heen neusde vond ik ineens het nieuwe boek van Cees Holtkamp. Voor alle duidelijkheid, het is net nieuw verschenen en is niet afgeprijsd. Ik greep het beet met het voornemen het niet meer los te laten. Noem het intuïtie, noem het hebberigheid, noem het karma, maakt me niet uit, ik ben er uiterst voldaan de winkel mee uit gedanst. Nou ja, één huppeltje in ieder geval. Halverwege mijn feestelijke pirouette met het boek hoog boven mijn hoofd, voelde ik dat ik het onbedoelde onderwerp van attentie was geworden van de hele boekenwinkel. Het is altijd een beetje lastig om je fatsoenlijk te redden in die situaties, maar ik wist mijn waardigheid te behouden dus ik mag daar weer terug komen. Ik was gewoon zo onder de indruk van de volledigheid en eenvoud van de recepten. En niet in de laatste plaats van de betrouwbaarheid en kwaliteit. Ik zou heel veel kookboeken kunnen kopen omdat ik die wel aardig vind of omdat ze me inspireren. Dit boek behoort voor mij tot het ijzeren repertoire. Eentje waarvan je zegt, meer heb je eigenlijk niet nodig op dit gebied. Ik ben dan ook blij dat zo een boek in ons taalgebied verschenen is. Om het anders te zeggen, ik kon me niet eens schuldig voelen met deze onvoorziene extra uitspatting omdat het gewoon noodzakelijk was.
Thuis gekomen heb ik het doorgebladerd en ben begonnen het helemaal door te lezen. Ik wil gewoon alles weten wat erin staat zodat ik weet waar ik moet zoeken als de tijd gekomen is om een bepaald recept te maken.
Ik ben zondag begonnen met zijn kokostaartje. Het klopt. Een goed recept, een mooi stuk pattiserie. Het deed me stiekum denken aan een Surinaamse bojo. Dat is een heerlijk stukje kokosgebak dat je in Surinaamse toko’s kunt kopen. Dan zitten er wel rozijnen in. En dat is nou precies wat ik een volgende keer eens zou proberen.
- 240 gram geraspte kokos
- 240 gram basterdsuiker
- 30 gram bloem
- 150 gram melk
- 60 gram roomboter
- 1 ei
- Zout
- 50 gram amandelschaafsel
- Abrikozenmoes
Meng de kokos, suiker en de bloem. Laat de boter in de melk smelten en roer dit door het kokosmengsel. Meng er dan het ei doorheen met het zout.
Vet een springvorm van 20 cm in. Giet het beslag erin, bestrooi het met het de amandelpoeder en bak in een voor verwarmde oven van 180 graden gedurende twintig minuten. Je kunt hem eenmaal afgekoeld nog bestrijken met abrikozenmoes maar die had ik zelf niet in huis. Hij smaakte zo ook overheerlijk.
Mijn hoed af en een diepe buiging voor Cees Holtkamp.
Posts
9 opmerkingen:
Hmmmmm, wat klinkt dat lekker, echt iets voor mij! En wat een leuk verhaal weer.
Ik sluit me helemaal aan bij Caroline, wat een super verhaal weer, ik ken je (u) helemaal niet maar ik zie het voor me, geweldig. Ook ik heb het boek in mijn handen gehad maar had de beheersing en heb het weer terug gelegd, ik dacht weer een boek is het nodig ?? Nu denk ik van wel, na dit verhaal ga ik toch weer twijfelen zal ik dan toch.....
Het taartje ziet er heerlijk uit, weer eens iets heel anders, we houden erg van kokos dus ik ga het recept printen. Dat is natuurlijk ook een manier, alle goede recepten komen op Tijm en Suikerbiet hoef ik het boek toch niet te kopen. Maar met het boek lekker in de luie stoel voor de houtkachel heeft toch ook wel wat, als ik weer eens in de stad kom ga ik toch nog een keertje kijken.
De kroketjes staan er ook in toch, die zijn heerlijk heb ze laatst meegenomen van de grote reis naar de grote stad, ook leuk om zelf te maken. Net als de pizza en pasta ;)
Groet, Karin.
De kroketjes staan erin Karin, ik heb al plechtig moeten beloven die snel te maken.
En ja, hoewel ik hier veel schrijf in het virtuele domein, ben en blijf ik toch een groot liefhebber van een echt boek. De uitvoering, het papier, een leeslint, de geur... het trekt me aan en ik wil het hebben. Ik kan geen boekenwinkel voorbij lopen. Maar ook winkeltjes met mooi papier, inkt en pennen, ik kan er lang en in mijn nopjes blijven hangen.
Trouwens, ik ben gewoon Theo hoor, of jij ;-)
Heerlijk! zo'n soort koek bak ik regelmatig, het is een oud recept van een tante die inmiddels meer dan 30 jaar in Australië woont. De ingredienten zijn min of meer vergelijkbaar, mijn koek is platter en wordt 1 uur gebakken op 160 graden. ik ga deze variant ook eens proberen.
Het boek van Holtkamp ziet er fantastisch uit, ik heb het al diverse keren in m'n handen gehad (ik werk in een boekhandel) en ik zal binnenkort toch voor de bijl gaan ben ik bang (of blij eigenlijk).
groeten,
Tonia
Deze is lekker hoor Tonia, misschien dat hij toch weer wat anders smaakt dan jouw versie. Het boek van Holtkamp is een echte 'must-have' voor mij. Je zal er vast veel plezier aan beleven!
Groeten van Theo
Wat leuk om te lezen dat jij ook zo enthousiast bent over dit boek!Het is een waar genot erin te lezen. Ik heb het boek "gespeld" en weet nog niet met wat te beginnen. De liefde voor het vak en de passie voor bakken; dat maakt het zo bijzonder. een boek met een gouden randje.....
Helemaal mee eens Rian! :-)
Heerlijk taartje, gisteren eindelijk gemaakt. Ik heb het boek al 3x uit de bieb geleend, en krijg het in december voor mijn verjaardag. Wat een geweldig boek is dit he?
Daar zul je veel plezier van hebben Tonia. Het is voor mij echt zo'n boek dat ik regelmatig uit de boekenkast pak, het hele jaar door. Veel plezier ermee als het zover is!
Een reactie posten