zaterdag 15 januari 2011

Pizza

Gisteren was ik weer eens in het Kookpunt in Rotterdam. Er was namelijk een heel klein plastic onderdeeltje gesneuveld van mijn Kenwood keukenmachine en dat moet vervangen worden. Van het één komt het ander en zodoende kwam ik thuis met een pastaroller voor mijn keukenmachine. Goedkoop is het niet te noemen want voor honderd euro heb je een klein opzetstukje waarmee je echter moeiteloos lasagna kunt maken. Zelf pasta maken doe ik eigenlijk al jaren met behulp van een pasta apparaat dat je op het aanrecht kunt schroeven. Het nadeel hiervan is dat je eigenlijk drie handen nodig hebt. Eén om te voeren, één om aan te pakken en één om te draaien. Nou kan verse pasta best plakkerig zijn. En kan ik toevallig ook wel eens een beetje haast hebben. Gelukkig dat ik op die momenten maar twee Italiaanse vloeken ken. Dit gebrek mijnerzijds bespoedigt onaangename keukenmomenten, maar laat evengoed een weerspannig gevoel achter dat pas met het eten van de eigengemaakte pasta weer verdwijnt. Hieraan is dus voorgoed een einde gekomen en ik verheug me dan ook op het zelf zonnig-zomers-pasta maken waarbij ik mijn Italiaans liedrepertoire weer eens kan opfrissen. Een waar genot gaan we beleven in de keuken.
Waarom staat er nu pizza boven dit verhaal zul je je afvragen. Dat zit zo.
Nadat ik met mijn nieuwe aanwinst onder de arm geklemd langs de potten en pannen was gelopen viel mijn oog op een pizzasteen. Geïntrigeerd bleef ik hiernaar staren. Ik had er goede dingen over gehoord. De verkoopster vertelde me dat de steen in een bijzonder hete oven voor verwarmd moest worden, waarna je met behulp van een houten spatel de pizza erop moest schuiven. 
‘Meneer, ik haal nóóit meer pizza van de Italiaan’ zei ze vertrouwelijk tegen me en ze keek me recht in de ogen. Ik keek van haar, naar de pizzasteen, en in de verte naar een grote emmer met bezemstelen waarop houten spatels bevestigd waren. Zij had me overtuigd, de pizzasteen had me verleid, maar de de bezemstelen stonden me tegen. 
‘Zo’n heerlijke knapperige bodem meneer…’
Ik voelde de pastaroller onder mijn arm en besefte dat hiermee de bodem van mijn portemonnee in zicht was gekomen. Later misschien eens…
Maar heel toevallig gingen we later op die avond pizza eten bij een Italiaans restaurant. Je zou zeggen, daar kun je je geen buil aan vallen. We kregen eerst wat zelf gebakken brood met kruidenboter. De broodjes waren gloeiend heet, wat klein uitgevallen en vrij hard aan de buitenkant. Gelukkig hadden we vlijmscherpe messen gekregen. De binnenkant was klef, soms niet eens gaar. De kruidenboter was nog wat aan de koude kant. Daardoor verkeerde ik op een bepaald moment in de situatie dat ik en plein public met een botermesje in de hand zat waarop de gehele inhoud van het botervlootje was vast gekleefd. In mijn andere hand had ik het vlootje, en hoe ik ook prutste, ik kreeg het niet voor elkaar om de natuurlijke orde der dingen te herstellen. Verbolgen keek ik een moment voor me uit en overwoog om het geheel al likkend als aan een lolly te nuttigen.
Toen kwam de pizza. Mag ik me ertoe beperken te vermelden dat de binnenkant aan een Italiaanse kaasfondue deed denken? Nee, het moet me ook nog van het hart dat ik een chronische dorst heb overgehouden van dit eetfestijn. 
Op het toilet keek ik in de spiegel en zag een vermoeid en cynisch gezicht. Nou ja, dacht ik, er zijn ergere dingen. Ik trok mijn mondhoeken omhoog en boog me naar de elektrische handendroger. Maar de lucht die hieruit kwam was zo ziedend heet dat ik mijn handen geschrokken in een flits terug trok. De blaren stonden erop! Ik gruwde. Nog eens proberen. Maar de Hoogovens waren hierbij nog kinderspel. In mijn hoofd klonken de twee Italiaanse verwensingen maar manmoedig hield ik mijn lippen op elkaar geperst.
Met een rood hoofd verliet ik in looppas het etablissement. 
Eigenlijk wilde ik alleen maar vragen, heeft iemand misschien ervaring met zo’n pizzasteen? Kun jij me misschien vertellen of ik hiermee echt zo’n lekkere pizza thuis kan maken? Dat ik heus nooit meer naar dat restaurant hoef om een pizza te eten?

10 opmerkingen:

Caroline Brouwer zei

Ik heb geen ervaring met een pizzasteen, maar ik heb wel weer genoten van je verhaal. Wij hebben hier in Rijswijk heerlijke pizza's die ook nog eens thuisbezorgd worden: "Fellini's pizza's" Als je die geproefd hebt, hoef je nooit meer andere! Veel succes met je pizzasteen, we lezen je ervaringen wel weer. groeten, Caroline

Theo zei

Nou Caroline, ik neem geen enkel risico meer en heb zojuist een pizzasteen gekocht. De pizza's van Fellini zijn koud tegen de tijd dat ze op Flakkee aangekomen zijn. Mijn verrichtingen met de steen kun je nog tegemoet zien!

Aan tafel met Tanja zei

Voor 120 euro, ook niet misselijk, heb je een Ferrari-pizzaoven. Gisteren mbv dit apparaat pizza's bij de buren gemaakt. Heerlijk. Hopelijk doet de steen hetzelfde!

Theo zei

Nou Tanja, dat is inderdaad een aardige investering. Bovendien heb je weer een apparaat om een plaatsje te geven in de keuken. Ik hoop zeker dat mijn steen van 24 euro een lekkere pizza bakt. 't komende weekeinde is het zover, dan zullen we het weten!

Karin. zei

Hallo Theo,
Wat een super verhaal weer !
Ik zit met het zelfde dilemma, nou ja voor jou geen dilemma meer jij hebt de knoop al doorgehakt lees ik. Ik heb ook wel met een marmeren plaat pizza gebakken maar deze heeft de hitte uiteindelijk niet overleefd. Maar het ging wel, wat een reactie van het deeg op die hete steen, super. Ik ben in december met een vriendin naar A'dam geweest, oa naar Duikelman, heb daar ook gekeken naar zo'n steen maar kon er geen ontdekken. Wel een mooie vierkante brownie vorm gescoord, kunnen we de brownies van Theo weer een keertje proberen.
Ben heel benieuwd naar de ervaring met de steen, en ook het deeg daar lees je ook diverse recepten van. Heb vorige week het recept van Materchef Australia nog vlug opgeschreven, zag er ook wel goed uit, leuk serie overigens, beter dan de Nederlandse versie.
Veel succes met de nieuwe aankoop (kopen) en wel lezen er wel weer wat over.
Groet,
Karin.

PS nog bedankt voor de (super) tip voor het parkeren in A'dam, dat heeft ons heel wat geld bespaard, nou ja bespaard, nu hebben we daar heerlijk voor gegeten bij 'de gebr. Niemeijer' mmmmmmm, dat doen we liever dan in een parkeerautomaat gooien!

Theo zei

Hoi Karin. Duikelman is zo'n leuke snuffelwinkel waar je altijd wel wat vindt, maar soms zie daardoor ook wel eens wat over het hoofd. Ze hebben daar 2 verschillende maten pizzasteen terwijl het Kookpunt in Rotterdam alleen de grootste maat heeft.
Misschien maak ik wel weer eens een video zodat je precies kunt zien hoe het allemaal werkt. Hoe dan ook, het zit eraan te komen!

Karin zei

Hallo Theo,
Dat dacht ik wel weer, ze hebben zelfs twee maten stenen bij Duikelman, en ik vind ze niet !!
Is wel een reden om nog een keertje heen te gaan.
Ja leuk een video, ik vond die van de b.p. super leuk. Mag heel graag naar iemand kijken die aan het koken is, het zag er super profesioneel uit. Ik vond de blikjes waar de specerijen in zaten ook heel leuk, ja ik kijk ook wat er allemaal in de keuken staat. Moet ze maar eens maken, E zijn moeder maakte ze vroeger (jaren 80) ook al en ik heb twee weken terug de stoominzet van haar gehad dus daar kan het ook niet aan liggen. Volgens E maakte zij later een soort van dijk (ik noem het meer een worst) ipv bolletjes want dan had je meer !!
Heb ook nog even naar de Ferrari-pizzaoven gekeken, dat ziet er ook heel geweldig uit. Maar weer een apparaat met een snoer, dat staat me een beetje tegen, ik denk dat het wel een steen gaat worden.
Oh ja ben ook nog wel benieuwd naar de ervaringen met de pasta opzet, misschien ook een filmpje ;)

Groet, Karin.

Theo zei

Leuk zijn die kruidenbakje hè Karin, ik heb er al eens over geschreven toen ik ze gekocht had. Kijk maar eens op:http://tijmensuikerbiet.blogspot.com/2009/01/masala-dabba.html
Ja, het is mij ook een beetje veel van het goede, wat die Ferrari betreft. Ik wil dit weekeinde een pizza maken en gelijk maar een proberen er een filmpje van te maken. Dan moet het natuurlijk wel lukken ;-)
Ik heb vandaag een ravioli-vorm van iemand geleend zodat ik eens kan proberen mijn pastaroller te gebruiken voor iets anders dan een lasagna. Kortom, het wordt weer een leuk en lekker weekend!

Gerry zei

Wij hadden ooit bij onze Boretti oven ook een speciale pizzasteen/plaat gekocht. Een soort holle plaat van vuurvast materiaal (mijn man werkt bij Corus dus heeft kennis van zaken) Het werkte op zich wel maar de steen was erg poreus en brokkelde snel af. Uiteindelijk maar weggegooid. Misschien toch verkeerd behandeld?

Theo zei

Ik raak nu wel zeer benieuwd naar pizzasteen Gerrie. Ik kan me voorstellen dat hij breekbaar is maar ik hoop er toch lang plezier van te hebben. Volgens mij kun je hem toch niet verkeerd behandelen? Gewoon omzichtig gebruiken en geen zeep gebruiken omdat dat ik de poreuze steen kan trekken. We zullen zien.

Related Posts with Thumbnails