Paarse bonen van ’t hof

Bloemkool is wit, tomaten zij rood en bonen zijn toch groen? Nee dus. De wereld is niet zo overzichtelijk als ik me in mijn onschuld wel eens voorhoud. Gisteren werd ik verrast op een maaltje verse paarse bonen. Ik kan me toch steeds weer verbazen over nieuwe dingen op culinair gebied. Paarse bonen, en wat voor een paars! Ik zag in gedachten een groene salade voor me met de paarse bonen er losjes op gedrapeerd, hier en daar een rood kerstomaatje, en een dot crème frâiche in het midden. Het leek me een plaatje, maar voordat mijn fantasie op volle stoom kon komen werd ik weer met beide benen op de grond gezet. Als je ze kookt worden ze groen…
Weg salade.
Toch heeft dat ook zo zijn voordelen. Heb je al enig idee? Als je ze blancheert is dat natuurlijk perfect. Je ziet precies wanneer ze uit het water kunnen. Maar dat gaan mijn boontjes niet beleven. Daar liggen grotere dingen in het verschiet. Misschien serveer ik ze wel met spek er omheen gewikkeld, of gewoon gekookt en dan de pure smaak beleven met een vleugje nootmuskaat. Ze schijnen namelijk een uitstekende smaak te hebben en meer aroma dan hun groene broeders.
Ik kan ze natuurlijk ook in een glazen pot doen. Dan heb ik deze zomer een prachtige decoratie in de keuken. Nee hè, dat zou zonde zijn. Ze moeten eraan geloven, ik eet ze op!