Chocoladedrank van Julie Andrieu

Dit is schandalig. Hoe kan iemand het verzinnen. Ik zag het maar ik geloofde het niet.
Een poosje terug las ik een recept op een Frans blog van Julie Andrieu. Tot dusver had ik nog nooit van haar gehoord. Toen ik in Amsterdam de boekhandel Atheneum en Polak binnenstapte viel mijn oog op een geweldige stapel boeken in de etalage. Ze waren chocoladebruin uitgevoerd en de titel luidde ‘Het boek voor de chocoholic’. Ik voelde mij aangesproken en ging direct op zoek. Het is een mooi uitgegeven boek. Even voelde ik de neiging om het niet meer los te laten. Het begon zo mooi. Chocolade sauzen en dranken. Ik zag dit recept en geloofde mijn ogen niet.
Los 220 gram pure chocolade op in 200 ml kokende room. Roer dit glad en voeg dan nog eens 180 ml volle melk toe. Serveer met een glas water, stond er nog bij.
Vooral dat laatste zinnetje maakte diepe indruk. Wat gebeurd er in hemelsnaam met een mens als hij deze drank tot zich genomen heeft? Moet hij weer bij kennis komen met een glaasje water? Hoe heette dit boek nou ook al weer? Dood door chocolade? Het is me daar een vloeibare ganache die je naar binnen giet.
Maar ja, je bent liefhebber of je bent het niet. Ofwel, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik heb hem gemaakt. Hij staat nu naast me. Ik heb een paar kleine slokjes op. De damp moet eraf komen had Julie geschreven. Het is niet alleen vanwege de hitte dat ik kleine slokjes neem, het ook vanwege de consistentie. Hij is vol, bijzonder vol, hij is warm, romig. Hij is zwaar, zo zwaar dat ik niet geloof de bodem te zullen zien. Feit is wel dat ik drie keer per zin een slok neem. Ik kan er niet meer van af blijven. Waarschijnlijk hoef ik niet meer te lunchen vandaag. De avondmaaltijd zal later op de avond plaatsvinden en zal heel licht zijn. Ik zal wel de hele dag een tevreden en gelukzalige uitstraling hebben. Ik zal een beminnelijk mens zijn voor mijn omgeving. En dat allemaal door een half glas chocoladedrank van Julie Andrieu.

Nawoord
Julie is een leuke meid maar ze slaat hier de plank faliekant mis. Dit is geen chocoladedrank maar astronautenvoer. Als je hier een glas van op hebt kun je naar de maan en weer terug, zonder lunchpakketje. Je gehele stofwisseling, je stoelgang, het komt allemaal tot stilstand. Je ingewanden zijn volgegoten met bruin beton en je taalt nergens meer naar. Je denk niet eens aan eten, hooguit een kopje slappe thee. De dag loopt nu ten einde en ik weet waar ik over praat. Dus moeders, wees gewaarschuwd, dit is geen kinderdrankje. Zelfs een volwassen vent voelt zich gevloerd na een half glas.