Johann Sebastian Bach schreef in 1722 Das Wohltemperierte Klavier en liet hiermee een monument na van meerstemmigheid. Iedere pianist komt hier vroeg of laat mee in aanmerking en menig muziekliefhebber kent het eerste Preludium.
Het is een bekend feit dat Bach een groot chocoladeliefhebber was. Om precies te zijn, het was zijn grootste genoegen om eigenhandig bonbons te maken. Als hij in de keuken bezig was dan mocht hij beslist niet gestoord worden, door wie dan ook! Hij had een eigen procedé ontwikkeld waardoor de chocolade beter stolde en mooier glansde. Daarvoor verwarmde hij de chocola eerst tot 55 graden en liet het vervolgens afkoelen tot 27 graden. Soms bleef hij gewoon roeren totdat de chocola genoeg was afgekoeld en soms, als hij wat te weinig in zijn Keulse Pot had zitten, dan voegde hij een handje koude chocolade toe die hij er doorheen mengde. Als hij de 27 graden zodoende bereikt had ging hij hem weer verwarmen tot 31 à 32 graden. Pas dan ging hij de chocolade verwerken.
Maar Bach kon nooit genoeg krijgen van de warme chocolade. Hij draaide er met zijn houten lepel doorheen en maakte mooie kringen. Hij genoot van de druipende straal die langzaam van zijn lepel afliep en spetterend in de pot terugviel. Op een goede dag liep hij per ongeluk zijn lepel in de chocolade vallen. De lepel verdween uit het zicht en Bach keek verbouwereerd naar het glanzende donkerbruine oppervlak. Misschien kwam het wel door zijn artistieke aanleg dat hij zonder aarzelen zijn hand in die donkerbruine weelde stak. Hij huiverde. De haartjes in zijn nek gingen overeind staan, een gloed doortrok zijn lichaam. Langzaam, heel langzaam doopte hij zijn andere hand in de chocolade. Druipend kwamen zijn vingers weer uit de stroperige vloeistof. Hij bracht ze naar zijn mond en begon te likken. Eerst heel voorzichtig maar al gauw sneller en gulziger. Ineens stopte hij. Er kwam een vurige gloed in zijn ogen en er speelde een verleidelijke glimlach om zijn lippen.
‘Anna Magdalena?’ schalde zijn volle bas door het huis, ‘kommt mal hierher…’
Toen Anna Magdalena de keuken betrad wist zij niet wat zij zag. Sprakeloos en vragend keek ze naar haar man. Maar Bach zei niets. Hij keek haar alleen maar aan, met een zeer speciale blik.
Anna en Johann hebben samen 16 kinderen gehad.
Het procedé dat de oude Bach toepaste is denk als een hommage aan zijn Wohltemperierte Klavier ‘tempereren’ genoemd. Voordat je chocola verwerkt moet je het altijd tempereren om een goed resultaat te verkrijgen.
Ik heb voor €3,95 een plastic vorm om bonbons te maken gekocht. Dat is niet duur en je kunt zonder grote kosten te maken eens uitproberen of je een nieuwe hobby gaat ontwikkelen.
Het is een bekend feit dat Bach een groot chocoladeliefhebber was. Om precies te zijn, het was zijn grootste genoegen om eigenhandig bonbons te maken. Als hij in de keuken bezig was dan mocht hij beslist niet gestoord worden, door wie dan ook! Hij had een eigen procedé ontwikkeld waardoor de chocolade beter stolde en mooier glansde. Daarvoor verwarmde hij de chocola eerst tot 55 graden en liet het vervolgens afkoelen tot 27 graden. Soms bleef hij gewoon roeren totdat de chocola genoeg was afgekoeld en soms, als hij wat te weinig in zijn Keulse Pot had zitten, dan voegde hij een handje koude chocolade toe die hij er doorheen mengde. Als hij de 27 graden zodoende bereikt had ging hij hem weer verwarmen tot 31 à 32 graden. Pas dan ging hij de chocolade verwerken.
Maar Bach kon nooit genoeg krijgen van de warme chocolade. Hij draaide er met zijn houten lepel doorheen en maakte mooie kringen. Hij genoot van de druipende straal die langzaam van zijn lepel afliep en spetterend in de pot terugviel. Op een goede dag liep hij per ongeluk zijn lepel in de chocolade vallen. De lepel verdween uit het zicht en Bach keek verbouwereerd naar het glanzende donkerbruine oppervlak. Misschien kwam het wel door zijn artistieke aanleg dat hij zonder aarzelen zijn hand in die donkerbruine weelde stak. Hij huiverde. De haartjes in zijn nek gingen overeind staan, een gloed doortrok zijn lichaam. Langzaam, heel langzaam doopte hij zijn andere hand in de chocolade. Druipend kwamen zijn vingers weer uit de stroperige vloeistof. Hij bracht ze naar zijn mond en begon te likken. Eerst heel voorzichtig maar al gauw sneller en gulziger. Ineens stopte hij. Er kwam een vurige gloed in zijn ogen en er speelde een verleidelijke glimlach om zijn lippen.
‘Anna Magdalena?’ schalde zijn volle bas door het huis, ‘kommt mal hierher…’
Toen Anna Magdalena de keuken betrad wist zij niet wat zij zag. Sprakeloos en vragend keek ze naar haar man. Maar Bach zei niets. Hij keek haar alleen maar aan, met een zeer speciale blik.
Anna en Johann hebben samen 16 kinderen gehad.
Het procedé dat de oude Bach toepaste is denk als een hommage aan zijn Wohltemperierte Klavier ‘tempereren’ genoemd. Voordat je chocola verwerkt moet je het altijd tempereren om een goed resultaat te verkrijgen.
Ik heb voor €3,95 een plastic vorm om bonbons te maken gekocht. Dat is niet duur en je kunt zonder grote kosten te maken eens uitproberen of je een nieuwe hobby gaat ontwikkelen.
Tempereer een handje chocolade en gebruik een kwastje om een laagje chocola op de vormpjes aan te brengen. Maak het niet te dun want je wilt dat de bonbons later heel uit de vorm komen.
Maak een vulling van geraspte kokos en gezoete gecondenseerde melk. De hoeveelheden hangen af van de hoeveelheid bonbons die je gaat maken maar je snapt, het gaat om eetlepels. De vulling moet niet te dun worden, een beetje als een zacht deeg.
Vul hiermee de vormpjes. Laat wat ruimte over voor het laatste laagje chocola dus vul de vormpjes niet tot de rand.
Klop even met de vorm op het aanrecht zodat de vulling goed naar beneden zakt en vul de vormpjes af met getempereerde chocolade. Strijk af met een paletmes en zet in koeling.
Geef één voorzichtige tik met de vorm zodat de bonbons er uit vallen. Dat gaat vrij gemakkelijk omdat de chocolade krimpt als ze kouder wordt.
Hoewel ik de chocolade goed getempereerd had zien mijn bonbons er niet mooi uit op de foto. Misschien dat de complexiteit van de vorm daar debet aan is. Het eerste scheurtje zit ook al in het plastic. Ik ga dus een professionele vorm kopen die € 22,50 kost en jaren meegaat. Hij is van hard plastic zodat je hem goed kunt afstrijken en de bonbons er makkelijker kunt uitkrijgen. Er zullen dus nog veel bonbonrecepten volgen op mijn blog want het is lekker, leuk om te doen en het is echt niet zoveel werk als het lijkt.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten