Als je dit leest ben ik in Parijs. Hoezo Parijs? zul je je afvragen, sta je niet achter het fornuis dan? Neen, driewerf neen, er valt wat te vieren. Vandaag precies 25 jaar geleden werden de Suikerbietjes hoteldebotel verliefd en wel in Parijs. Ik ben de klap eerlijk gezegd nooit meer helemaal te boven gekomen en dus is er alle reden tot feest.
Misschien lees je dit wel in de ochtend. Grote kans dat we over straat lopen op zoek naar een lekker ontbijt. Dat doen we graag al wandelend in plaats van de buffetten die je in de hotels kunt krijgen. Alle bakkers zijn open op zondag en er is ook nog genoeg lekkers te krijgen op andere plekken.
Misschien lees je dit bericht wel rond lunchtijd. Dan wandelen we misschien wel langs de Seine, struinend langs de boekenstalletjes met een vaag verlangen naar een crêpe. Als ik in Parijs ben moet ik toch minimaal één crêpe eten.
Rond theetijd gaan we zingend over de Champs Elysees. Maar, wel decent hoor, de Suikerbietjes doen dat soort dingen altijd heel beschaafd, welluidend en tweestemmig, dat spreekt.
Dan komt het Pavillon Le Notre in zicht waar we een kleinigheid gaan gebruiken met een kopje thee erbij, het is tenslotte theetijd en een mens moet toch wat in Parijs.
Ach, de rest laat ik graag aan je fantasie over. En wat je niet kunt fantaseren vertel ik morgen wel en laat ik je zien.
Een fijne zondag nog!
Theo
Posts
2 opmerkingen:
Nou Suikerbietjes, van harte!
Dat er nog 25 liefdevolle jaren mogen volgen. Waar wij zo af en toe getuige van mogen zijn.
Liefs, Ben en Bar.
Bonjour Theo,
Van harte gefeliciteerd met 25 gelukkige jaren! Hopelijk hebben jullie een fijne tijd in Parijs gehad. Niet alleen met lekker weer, maar ook met lekker eten ;-) Ik kijk nu al uit naar je verhalen.
groeten, Caroline
Een reactie posten