Appeltaart

Ooit heb ik eens een appeltaart gemaakt die zo in de smaak viel dat er verder geen sprake meer was om het ooit nog op een andere wijze te doen. Het feit dat hij veel deeg had en geen krenten was de reden dat hij zich zo mocht verheugen in zijn populariteit. Nou hou ik persoonlijk wel van krenten en rozijnen, dus wordt hij in Huize Suikerbiet nogal eens gebakken met de ene helft zónder krenten en de andere (kleinere) helft mét krenten. Het is altijd de kleinere helft want, ik citeer: krenten gaan aan de wandel in een appeltaart en komen dan op plaatsen waar ze niet horen. Einde citaat. 

Nou heb ik veel diepzinnige en praktische zaken overdacht in mijn leven maar dit gaat mijn begrip te boven, hier leg ik het af. 

Discussiëren heeft verder geen zin, ook hier leg ik het af. 

Als pleister op de wonde mag ik dan wel zo nu en dan een appeltaart maken met mincemeat. Dat is voor mij zo’n grote traktatie dat die alles weer goedmaakt, en mij de vrede in het leven geeft waar ik verder mee kan.

Hier dus mijn ‘minimalistisch’ recept voor appeltaart.

200 gram zelfrijzend bakmeel

120 gram boter

100 gram suiker

1 ei, hou ietsje hier van over om het deeg mee te bestrijken

zout

3 à 4 appels

suiker

kaneel

citroensap

Bereidingswijze:

Maak het deeg met de ingrediënten en bekleedt daarmee een ingevette bakvorm van 18 à 20 cm.

Schil de appels en snij ze in dunne plakjes. Maak hiermee laagjes in de taart en bestrooi ze met de kaneel en de suiker. Hier en daar druppel je wat citroensap. druk de lagen goed aan. 

Rol een restje deeg uit en snij daar reepjes van waarmee je de taart in ruitjespatroon afdekt.

Bak hem een uur in een op 190 graden voor verwarmde oven. 

De taart op de foto is met een kruimellaag afgewerkt. gebruik hiervoor 30 gram bloem, 30 gram suiker en 30 gram boter. Verwerk dit tot een grof deeg waarmee je de taart afdekt.