Sorbonne mess

Hier moest ik ook even over nadenken. Wat voor titel zal ik dit gerechtje geven. 

Het begon allemaal zo.

We waren aan de wandel in de Champagne en kwamen in Haut-Villers waar bijna alle winkels gesloten bleken, behalve de bakker. Het was mooi weer, dus we besloten op een bankje tegenover het café wat te gaan uitrusten met proviand van de bakker. We kochten wat te drinken, twee grote flans waarvan één met kersen, en twee bakjes met slagroom, aardbeien en nog wat erin. Omdat ik tegenwoordig met al dat geblog geen hap meer kan eten voordat ik het op de foto zet, kan ik je nu laten zien waar ik het over heb. (Ik heb er weer een afwijking bij.) 

Wat bleek, dat iets erin waren Biscuits Roses de Reims. Het zijn koekjes die 300 jaar geleden in Reims werden uitgevonden en nog steeds in die streek gebruikt worden. Ze worden twee keer gebakken waardoor ze heel bros zijn en, volgens de Fransen, uitermate geschikt zijn om ergens in te dopen. Dus dopen ze die daar met verve in Champagne, Port, Banyuls, Pineau, Ratafia, of wat maar vloeibaar en alcohol bevat. Rare jongens, die Fransozen, ze zien het dan als een dessert, maar ik ga mijn Champagne niet bruuskeren met zo’n zoet koekje erin. Maar ik geniet er wel van als het in een dessert is verwerkt, al dan niet gedoopt in wat vloeibaar genot. 

En zo genoot ik dan geheel en al onverwacht van dit koekje in ons bekend Hollands toetje ‘aardbeien met slagroom’, met een Franse twist. 

Al sliepen we dan in hotelletjes en hadden we helemaal geen reden om boodschappen te doen,- ik moest natuurlijk wel een grote supermarché in. Daar kocht ik een doosje, net als vorig jaar toen we er waren. Ik verwerkte ze toen in een charlotte met aardbeien wat je hier kunt zien. Dit keer heb ik ze uit nostalgische overwegingen in aardbeien met slagroom gestopt. En dat is gewoon heel lekker, iets knapperigs en bros in je mond bij de zacht room. Het is eigenlijk zo simpel, dat ik het bijna geniaal ga vinden. 

Als mijn biscuits op zijn ga ik op lange vingers over, en voor volwassenen sprenkel ik daar nog wel wat lekkers overheen. 

Ideetje voor jou misschien?

P.S.

Het dessert doet me zo aan Eton mess denken dat ik maar een Frans equivalent bedacht heb: Sorbonne mess. Maar gooi dat nou niet bij een chic etentje over tafel heen, wat geen mens weet waar je het over hebt.