Puddingvorm

Zo nu en dan voel ik de behoefte om een pudding maken. Iets imponerends met veel kleur en opsmuk. Zo’n spectakelstuk waarmee je iedereen van tafel blaast als je hem presenteert. Niet dat dat lukt hoor, zelden zie ik ergens een puddingvorm te koop. Het lijkt wel of het niet meer van deze tijd te is.

‘Toe mams, wat eten we ná vandaag?’ vroegen de kinderen terwijl ze aan moeders lange rok hingen.

‘Griesmeelpudding, maar alleen als jullie zoet zijn voor papá als hij zo dadelijk thuiskomt. Hij heeft zo hard gewerkt vandaag...’ zei moeder met een glimlach terwijl ze naar haar kleinste keek.

Zie je het voor je, ver terug in de vorige eeuw. Toen kon je nog overal mooie puddingvormen kopen. Prachtige exemplaren van aardewerk of van koper als je die kon betalen. Dan moest je natuurlijk wel regelmatig poetsen. Maar wat gaf dat,- ledigheid was des duivels oor kussen.

Ik zie ze niet vaak meer. Daarom was ik zo gelukkig toen ik een poos geleden door de Haarlemmerstraat in Amsterdam liep, en daar een siliconen puddingvorm zag. Hij heeft een halve liter inhoud en dat is precies genoeg voor ons. Hier geen kinderen in huis die aan mijn broek hangen en vragen ‘Toe paps, wat eten we ná vanavond?

‘Lieve schatteboutjes van mijn hart, jullie krijgen Saroma’s griesmeelpudding als jullie lief zijn voor mamá, ze heeft vandaag zo lang gewinkeld…’

Over mijn lijk!

Ik kan je deze puddingvorm overigens van harte aanbevelen.